Jedna od tema predizborne kampanje u Crnoj Gori postala je kriza u Ukrajini i odnos zvanične Crne Gore prema Rusiji. Tema oko koje se sukobljavaju vlast i opozicija postala je dominantna nakon što je šef delegacije Evropske Unije u Podgorici relativizovao obavezu Crne Gore da usaglašava spoljnopolitičke stavove sa Evropskom Unijom, pa i u odnosu prema Rusiji u ukrajinskoj krizi.
Lider Demokratskog fronta Miodrag Lekić je tokom izborne kampanje ocjenio da bi premijer Milo Đukanović i potpredsjednik Vlade Igor Lukšić trebalo da podnesu ostavke, jer su obmanjivali crnogosku javnost tezom da je pridruživanje sankcijama Evropske Unije prema Rusiji obaveza Crne Gore u procesu pridruživanja. Lekić je za dnevni list "Vijesti" nazvao skandalom spoljnopolitičke poteze Vlade koja je, kako je rekao, izmišljala pritisak Brisela.
Mitja Drobnič
Povod za ovakvu Lekićevu reakciju i zahtjeva za ostavkom čelnika Vlade bio je izvještaj Evropske Komisije u kome je rečeno da bi se podrška stavovima Evropske Unije prema Rusiji moglo negativno odrazti na crnogorsku ekonomiju, a pored toga i izjava šefa delegacije Evropske Unije u Podgorici Mitje Drobniča u kojoj je rekao da Crna Gora nije imala obavezu da se pridružuje svim stavovima Unije:
“Ne postoji obaveza da se država kandidat pridružuje svim akcijama i svim političkim stavovima EU. Doduše, nekako se podrazumijeva da kada pregovaramo o punopravnom članstvu da tada objedinjujemo svoje stavove o globalnim pitanjima.“
Ova izjava se kosi sa dosadašnjom tezom Vlade, da se Crna Gora kao kandidat za članstvo u Evropskoj Uniji i NATO pridružila stavu Evropske Unije o restriktivnim mjerama prema Rusiji.
Međutim Drobnič je ubrzo revidirao stav rekavši za agenciju MINA da se Crna Gora uskladila sa svim odlukama Evropske unije, uključujući i one koje se odnose na Ukrajinu i Brisel te da Unija pozdravlja posvećenost Vlade u tom pogledu.
Komentarišući prelivanje jednog kompleksnog spoljnopolitičkog pitanja na unutrašnje odnose i političku kamanju u Crnoj Gori politički analitičar Zlatko Vujović kaže da bez obzira na naknadne izjave iz Evrope, crna Gora je bila obavezna da se pridruži spoljnopolitičkim stavovima Unije:
Zlatko Vujović
“Očekivanje EU i zapadnih partnera ali je naša obaveza da uskladimo politiku na međunarodnom planu sa sa EU. Tako da mislim da je Vlada po tom pitanju i bila obavezna da to uradi bez obzira na neke izjave predstavnika EU u Crnoj Gori koji su čini mi se dosta prebrzo demantovali postojanje jedne takve obaveze.“
Pitanje Ukrajine je isprovociralo određene podjele koje postoje u Crnoj Gori - da jedan dio političke scene nekad manje a nekad više protežira ruske interese, a na drugoj strani dio političke elite je prozapadno orjentisan kaže Vujović. On vjeruje da je pogrešna strategija opozicije da nanese štetu Vladi po spoljnopolitičkim pitanjima, bez obzira da li je postojala formalna obaveza Crne Gore o pridruživanju stavovima Unije prema Rusiji:
“Samim insistiranjem na tom pitanju na način kako to rade čelnici DFa oni nanose štetu prije svega sebi , odnosno poziciji ove političke grupacije u odnosu na međunarodne partnere. To je prilično osjetljivo pitanje s obzirom na to da opozicija ima ambiciju da dobije podršku zapadnih partnera i nanijeće im dodatne štete jer u određenim diplomatskim krugovima negativno gledaju na određene poteze čelnika opozicije, posebno kada je riječ o pitanju Ukrajine i odnosa prema zavničnoj politici Vašingtona i Brisela. Prosto, ako ste dio integracija i želite da uživate podršku EU i NATO onda morate usaglašavati neke strateške priritete.“
Za nekadašnjeg diplomatu Branka Lukovca, koji je ranije ocjenio da Crna Gora nije trebalo da istrčava povodom Rusije jer i zemlje Evropske Unije kalkulišu prelivanje spoljnopolitičkih odluka na kampanju u Crnoj Gori je očekivano:
“Opozicija naročito sada u jeku kampanje nastoji da iskoristi svaku slabu tačku vlasti i najveće partije u vlasti pa čak i u onoj oblasti gdje je opšte mišljenje da je ona bila najuspješnija u periodu nakon nezavisnosti. Kada su u pitanju odnosi sa Rusijom u posljednjoj deceniji Crna Gora je preširoko otvorila vrata ruskom kapitalu i tajkunima i postala je veoma ranjiva na moguće uzvratne mjere Crnoj Gori. A one mogu uslijediti barem iz dva razloga – zbog pogrešnog računanja na bezrezervnu podršku Crne Gore kao tradicionalnog prijatelja ali takođe i zbog pogrešnog očekivanja da Crna Gora neće imati većinsku podršku za članstvo u NATO koga Moskva doživaljava kao vojno politički savez koji je okrenut protiv Rusije.“
