Piše: Luke Allnutt
Sezona izbora je u istočnoj Evropi, a za Kremlj, koji je zaglavljen u Ukrajini i očajnički u potrazi za saveznicima, ulozi su veći nego ikad, piše redakcija Radija Slobodna Evropa (RSE) na engleskom jeziku.
Moldavija održava predsjedničke izbore i referendum 20. oktobra, koji bi mogli pomoći u osiguravanju budućnosti zemlje u EU.
Rumunija je upravo zabranila jednom prokremaljskom agitatoru da se kandiduje na predsjedničkim izborima u novembru. A očekuje se da će prokremljanska, krajnje desničarska partija Preporod u Bugarskoj osvojiti značajno prisustvo u parlamentu nakon predstojećih izbora.
Koje poteze Kremlj i njegovi populistički regionalni saveznici povlače iz svog arsenala kako bi uticali na glasanje?
Manja probirljivost oko saradnika
Plan A, prema Antonu Šekhovcovu, ukrajinskom politologu i stručnjaku za krajnju desnicu, "je oduvijek bio da se sarađuje s glavnim političkim snagama" i da ih potom korumpira kako bi se uskladili s ruskim vanjskopolitičkim interesima.
U nekim zemljama Plan A je uspio, jer Kremlj održava dobre odnose s političarima poput mađarskog premijera Viktora Orbana, predsjednika Srbije Aleksandra Vučića i slovačkog premijera Roberta Fica.
"Problem za Moskvu," kaže Šekhovcov, "je što su glavne političke snage manje sklone saradnji s Rusijom, posebno nakon 2014. godine (aneksija Krimskog poluostrva) i još više nakon februara 2022. godine (ruske invazije na Ukrajinu)".
To znači da su sve više morali da se oslanjaju na Plan B. "Rusija je težila da se poveže s krajnje desničarskim partijama," kaže Mitchell Orenstein, profesor studija o Rusiji i istočnoj Evropi na Univerzitetu Pensilvanija, "ali će također formirati saveze s krajnje ljevičarskim partijama, pa čak i podržavati centrističke partije u izvjesnoj mjeri."
Pragmatično djelovanje i saradnja s političkim marginama ponekad može donijeti plodove.
Godinama je lider Preporoda, Kostadin Kostadinov, djelovao u ekstremističkim krugovima, nazivajući romske ljude "parazitima" i žestoko napadajući migrante. Međutim, sada se očekuje da njegova partija, koja se protivila demokratskim reformama i zagovarala izlazak Bugarske iz NATO-a, osvoji drugo mjesto na parlamentarnim izborima 27. oktobra.
Oprez s vrećama novca
Vlasti u Moldaviji — zemlji koja se bori da se oslobodi uticaja Kremlja i gdje je još uvijek stacionirano više od 1.000 ruskih vojnika u otcjepljenoj regiji Pridnjestrovlje — nedavno su objavile da su otkrile zavjeru koju je predvodio Ilan Šor, proruski bjegunac optužen za najveću bankarsku prevaru u istoriji zemlje.
Šor je organizovao kupovinu glasova i širenje lažnih informacija o EU, a više od 130.000 Moldavaca je samo u septembru primilo preko 15 miliona dolara u ruskom novcu.
Međutim, takve sheme rijetko bivaju otkrivene i veoma ih je teško dokazati, jer je finansijska podrška često prikrivena preko lažnih kompanija i ofšor računa. Za Kremlj, direktno finansiranje je rizična taktika. "Veoma su, veoma oprezni," kaže Šekhovcov, jer "ovdje govorimo o kriminalnim aktivnostima, pošto nema poreza, a partije primaju novac od strane sile."
Poplava dezinformacija
Za Kremlj je jeftiniji i efikasniji način da podrži svoje saveznike u istočnoj Evropi preplavljujući tržišta dezinformacijama.
Pored ruskih državnih medija kao što je RT, "Rusija ima sajtove na različitim evropskim jezicima koji promovišu poruke korisne za antiestablišment, za populističke snage", kaže Šekhovcov. "To nadoknađuje nedostatak medijskog uticaja populista u njihovim zemljama."
Američki tehnološki gigant Meta je 11. oktobra saopštio da je uklonio mrežu naloga namijenjenih Moldavcima koji govore ruski, koji su širili proruski sadržaj i upravljali stranicama koje su se lažno predstavljale kao nezavisni mediji.
Takve operacije su često dio većih mreža, ponekad poznatih kao "gljive sajtovi," koji se masovno i jeftino prave, a cilj im je širenje dezinformacija radi profita.
Mobilizacija putem straha
Ako povjerujete u te dezinformacije, migranti dolaze po vaše poslove, LGBT zajednica dolazi po duše vaše djece, a nevladine organizacije finansirane iz inostranstva kuju zavjere da svrgnu vlade, dok jedino Rusija može donijeti mir fašističkoj Ukrajini.
Igor Dodon, bivši predsjednik Moldavije kojeg podržava Moskva, nedavno je upozorio, bez ikakvih dokaza, na "LGBT kvote" u državnim institucijama ukoliko pro-EU predsjednica Moldavije, Maja Sandu, pobijedi na izborima.
U Bugarskoj, partija Preporod promoviše zakon po uzoru na ruski zakon o stranim agentima, koji bi ciljao zapadne nevladine organizacije. "Vi ste sljedeći!", rekao je lider partije Kostadinov američkoj fondaciji "America for Bulgaria," najvećem stranom donatoru u zemlji.
U društvima koja su konzervativna, gdje su ljudi razočarani u demokratiju i pogođeni ekonomskim teškoćama, dijelom uzrokovanim pandemijom COVID-19, takve priče često nailaze na plodno tlo.
Zastrašivanjem o prijetnjama tradicionalnim vrijednostima i suverenitetu, Rusija se pozicionira — ne po prvi put — kao potencijalni spasilac regiona.
Prilagođavanje poruke
Ključni dio strategije Kremlja je lokalizacija poruka. "Rusija traži bilo kakvu moguću zajedničku osnovu između svog pristupa i stranaka koje podržava", kaže Orenstein. "U jednoj zemlji mogu igrati na kartu panslavizma, u drugoj na pravoslavne vjerske veze, a u trećoj na antiukrajinske sentimente."
Na primjer, u Bugarskoj, proruske stranke koriste sovjetsku nostalgiju i dobro uspostavljene narative o Rusiji kao oslobodiocu od otomanske vlasti. U Mađarskoj i Slovačkoj, prokremljanske stranke eksploatišu strah od migranata i percepciju da EU podriva nacionalni suverenitet.
U Moldaviji, Irina Vlah, bivša promoskovska guvernerka, tvrdi da veliki broj građana Moldavije sa rumunskim pasošima ukazuje na zlonamjernu rumunsku zavjeru za preuzimanje njenog manjeg i siromašnijeg susjeda.
Koji je krajnji cilj Kremlja?
Na duže staze, cilj Kremlja je da oslabi Evropsku uniju (EU) i NATO i vrati zemlje istočne Evrope u rusku sferu uticaja.
Na kraće staze, sve se vrti oko Ukrajine. Za Kremlj to znači razbijanje krhkog evropskog konsenzusa da Kijev zaslužuje vojnu i ekonomsku podršku.
Ono što Kremlju najviše znači, kaže Orenstein, jeste "vanjska politika stranaka koje podržava u istočnoj Evropi" kako bi osigurali njihovu podršku po pitanjima kao što su sankcije ili status Krima.
"Postoje stranke koje, kada su počele da primaju rusku podršku, zapravo su značajno promijenile svoje vanjskopolitičke stavove i usmjerile ih ka Rusiji", objašnjava Orenstein.
Ipak, Rusiji nije uvijek neophodna eksplicitna podrška da bi uspjela. Ponekad, samo sijanje razdora i polarizacija stanovništva može postepeno potkopati demokratije i građanska društva, kojih se Kremlj toliko plaši.
(U izvještaju su doprinijeli moldavski i bugarski servisi RSE.)
Facebook Forum