Pažnju crnogorskih medija i lokalne javnosti u Herceg Novom privukao je slučaj tamošnjeg sveštenika koji se, osim što propovijeda Jevanđelje, nalazi na brojnim drugim svjetovnim pozicijama, od odborničke klupe Hercegnovskog parlamenta do direktorske fotelje opštinske institucije kulture. Da li to Crkva postaje sve fleksibilnija institucija ili je u pitanju svojevrstan sukob interesa i neuobičajeno miješanje vjere i politike iz razloga koji malo imaju veze sa religijom?
„Mislim da je pitanje nesuvislo, ali pošto je ova naša sredina konzervativna onda se svi pitaju kako on kao sveštenik može da bude na civilnom poslu. Ne vidim zašto ne bih mogao“, rekao nam je Špiro Živković, sveštenik Srpske pravoslavne Crkve koji je, osim što vodi Morinjsku parohiju, od srijede i kao vršilac dužnosti vodi javnu ustanovu kulture “Herceg fest”, što je uredno prijavio na svom Facebook profilu.
Prethodno je u toj kući uređivao filmski i književni program a svoje umjetničke afinitete dokazivao je i kao glumac lokalnog teatra. Ipak, najviše je uzburkao lokalne političke vode pošto je na funkciju u “Herceg festu” izabran kao odbornik vladajuće Socijalističke narodne partije, iako je tu dužnost navodno trebalo da pokrije kandidat koalicione Nove srpske demokratije.
Da slučaj popa Živkovića najprije ima dnevno političku dimenziju potvrdio nam je hercegnovski odbornik opozicione Socijaldemokratske partije Dragan Šimrak.
“Opštinski odbor SDP-a ima samo primjedbu prema SNP-u jer nijesu nas i građane Herceg Novog tokom kampanje prošle godine upoznali sa činjenicom da je njihova lista ustvari koaliciona, kako sada ispada, i da SNP na izborima nastupa u koaliciji sa Srpskom pravoslavnom crkvom. Bilo bi svakako korisno i da paroh Živković obavijesti građane da li je dobio saglasnost crkvenih organa da bude na listi SNP-a i da se aktivno bavi politikom”, kaže Šimrak.
To što je kao svešteno lice na listi političke partije za Živkovića nije ništa čudno i tvrdi kako je legalno izabran i da nije ni u kakvom konfliktu interesa , ni po zemaljskim ni po božjim zakonima.
“Za sve ono što ja radim mimo crkve, odnosno za sve što radim u životu, tražim blagoslov i mišljenje od svog mitropolita. Ako on meni da blagoslov i kaže mi da prihvatim ako me pozovu da budem direktor ili vršilac dužnosti, ja to sa punim povjerenjem u svog mitropolita prihvatim, naravno i ako meni odgovara”, kaže Živković.
I teoretičar religije Mirko Đorđević slučaj Živkovića ne ocjenjuje kao čudan niti misli da je usamljen primjer veza crkve sa politikom i drugim društvenim djelatnostima.
“Ima takvih slučajeva da sveštena lica u javnoj sferi vrše funkcije koje često bivaju u protivrečnosti sa pozvanjem ali u principu tu nema spora. Jedino što nisam siguran da li se ovde radi o jednom otvaranju i odstupanju od onog konzervativizma ili je u pitanju samo ono naše balkansko tradicionalno gomilanje funkcija”, ocjenjuje Đorđević.
No, Živković ponavlja da služenje Bogu i direktorska fotelja mogu jedno uz drugo i da to ne mora da izazove konfuziju u percepciji prosječnog vjernika, već samo kod ljubomorne i konzervativne svetinje.Na opasku kako zvuči paradoksalno da optužbe o konzervativnosti iznosi neko ko dolazi iz jedne od najkonzervativnijih institucija, reaguje:
“Mislim da je ovo najbolji izraz i najbolje uvjerenje da i crkva naša nije konzervativna, odnosno ako i negdje jeste onda kreće ka nečemu što je liberalizam. Zar nije dokaz to što ja radim i u Centru za kulturu, i u crkvi, i u gradu, i u parohiji i svuda.”
Da li je neobičajeni miks duhovnih i svetovnih funkcija popa Živkovića, nagovještaj unutrašnjih reformi Srpske crkve kao institucije ili se pod prividom njene liberalizacije mogu kriti i lukrativni razlozi?
“Postoji to. Crkva je vrlo lakoma na ćar. Sveštena lica sve više prigrabljuju privilegija tako da se bojim da ovo nije srž problema jer, kao što vidite, Crkva je postala privilegovana ustanova a sveštenstvo u SPC je čitav stalež koji ima beneficije koje obični građani nemaju. Ja se toga bojim i tu vidim problem”, zaključuje teoretičar religije Mirko Đorđević.
„Mislim da je pitanje nesuvislo, ali pošto je ova naša sredina konzervativna onda se svi pitaju kako on kao sveštenik može da bude na civilnom poslu. Ne vidim zašto ne bih mogao“, rekao nam je Špiro Živković, sveštenik Srpske pravoslavne Crkve koji je, osim što vodi Morinjsku parohiju, od srijede i kao vršilac dužnosti vodi javnu ustanovu kulture “Herceg fest”, što je uredno prijavio na svom Facebook profilu.
Prethodno je u toj kući uređivao filmski i književni program a svoje umjetničke afinitete dokazivao je i kao glumac lokalnog teatra. Ipak, najviše je uzburkao lokalne političke vode pošto je na funkciju u “Herceg festu” izabran kao odbornik vladajuće Socijalističke narodne partije, iako je tu dužnost navodno trebalo da pokrije kandidat koalicione Nove srpske demokratije.
Da slučaj popa Živkovića najprije ima dnevno političku dimenziju potvrdio nam je hercegnovski odbornik opozicione Socijaldemokratske partije Dragan Šimrak.
“Opštinski odbor SDP-a ima samo primjedbu prema SNP-u jer nijesu nas i građane Herceg Novog tokom kampanje prošle godine upoznali sa činjenicom da je njihova lista ustvari koaliciona, kako sada ispada, i da SNP na izborima nastupa u koaliciji sa Srpskom pravoslavnom crkvom. Bilo bi svakako korisno i da paroh Živković obavijesti građane da li je dobio saglasnost crkvenih organa da bude na listi SNP-a i da se aktivno bavi politikom”, kaže Šimrak.
To što je kao svešteno lice na listi političke partije za Živkovića nije ništa čudno i tvrdi kako je legalno izabran i da nije ni u kakvom konfliktu interesa , ni po zemaljskim ni po božjim zakonima.
“Za sve ono što ja radim mimo crkve, odnosno za sve što radim u životu, tražim blagoslov i mišljenje od svog mitropolita. Ako on meni da blagoslov i kaže mi da prihvatim ako me pozovu da budem direktor ili vršilac dužnosti, ja to sa punim povjerenjem u svog mitropolita prihvatim, naravno i ako meni odgovara”, kaže Živković.
I teoretičar religije Mirko Đorđević slučaj Živkovića ne ocjenjuje kao čudan niti misli da je usamljen primjer veza crkve sa politikom i drugim društvenim djelatnostima.
“Ima takvih slučajeva da sveštena lica u javnoj sferi vrše funkcije koje često bivaju u protivrečnosti sa pozvanjem ali u principu tu nema spora. Jedino što nisam siguran da li se ovde radi o jednom otvaranju i odstupanju od onog konzervativizma ili je u pitanju samo ono naše balkansko tradicionalno gomilanje funkcija”, ocjenjuje Đorđević.
No, Živković ponavlja da služenje Bogu i direktorska fotelja mogu jedno uz drugo i da to ne mora da izazove konfuziju u percepciji prosječnog vjernika, već samo kod ljubomorne i konzervativne svetinje.Na opasku kako zvuči paradoksalno da optužbe o konzervativnosti iznosi neko ko dolazi iz jedne od najkonzervativnijih institucija, reaguje:
“Mislim da je ovo najbolji izraz i najbolje uvjerenje da i crkva naša nije konzervativna, odnosno ako i negdje jeste onda kreće ka nečemu što je liberalizam. Zar nije dokaz to što ja radim i u Centru za kulturu, i u crkvi, i u gradu, i u parohiji i svuda.”
Da li je neobičajeni miks duhovnih i svetovnih funkcija popa Živkovića, nagovještaj unutrašnjih reformi Srpske crkve kao institucije ili se pod prividom njene liberalizacije mogu kriti i lukrativni razlozi?
“Postoji to. Crkva je vrlo lakoma na ćar. Sveštena lica sve više prigrabljuju privilegija tako da se bojim da ovo nije srž problema jer, kao što vidite, Crkva je postala privilegovana ustanova a sveštenstvo u SPC je čitav stalež koji ima beneficije koje obični građani nemaju. Ja se toga bojim i tu vidim problem”, zaključuje teoretičar religije Mirko Đorđević.
