Nevladina organizacija Žene u crnom, kao i svakog 18. novembra, i ove godine izlaze u centar Beograda, ovoga puta u Knez Mihajlovu ulicu, sa transparentima – „Pamtimo Vukovar“. Uz poruke opštinama Žitište i Zrenjanin da dozvole da se spomen pločama obeleže mesta na kojima su bili logori Stajićevo i Begejci za zarobljene Vukovarce, kaže za RSE Staša Zajović.
„Mi smatramo da 23 godine od zločina, ubijanja Vukovara i njegovih stanovnika, ima mnogo toga da se ispostavi današnjim vlastima, kao i ovim prethodnima. Ta lista je veoma dugačka, jer od onoga što je trebalo da urade nisu uradili ništa. Prema tom mestu je i odgovornost JNA za agresiju na Vukovar i zbog činjenice da je ta armija pretvorena u monstruoznu mašineriju baš napadom na taj grad. Ona je, čini mi se 1. decembra ’91, stavila pod svoju nadležnost sve paravojne formacije, čime se svrstala u red zločinačkih organizacija. I ne samo to, nego je na hiljade prisilno mobilisanih mladića iz Srbije zapravo učinila saučesnicima u tom strašnom zločinu. O zločinu o kojem se ne priča."
RSE: Da li većina ljudi u Srbiji danas mili isto što i ’91, da je Vukovar tada oslobođen ili shvata da je Vukovar ubijan?
Zajović: "Jako je teško odgovoriti na to, budući da je to pitanje skrajnuto sa dnevnog reda. Poslednja istraživanja su, čini mi se, urađena pre nekoliko godina. Prema tim rezultatima, 20 posto ljudi u Srbiji misli da je u Vukovaru počinjen zločin. Ne znamo da li su stavovi većine promenjeni i pod čijim uticajem bi bili promenjeni. Koji su to politički stavovi i vrednosne matrice koji bi uticali na promenu tih stavova?"
Žene u crnom jedine su koje ovog 18. novembra u Srbiji podsećaju da je Vukovar 1991. godine bio punih 87 dana pod opsadom JNA i paravojnih srpskih formacija. kao i da je u tom gradu ubijeno više od 1.000 civila, ranjeno više od 25.000 ljudi, dok su hiljade bolesnih i ranjenih zarobljenika odvedeni u logore u Srbiji.
U saopštenju za javnost, ova antiratna nevladina organizacija se nebrojeno puta obratila opštinskim vlastima Zrenjanina i Žitišta sa zahtevom da se na mestima stradanja i mučenja u logorima Stajićevo i Begejci postave spomen-ploče, što bi bio doprinos procesu poverenja i pomirenja, kao i uvažavanju dostojanstva žrtava tih logora i njihovih porodica.
Suđenje za ubistvo više od dvesta zarobljenika i civila hrvatske nacionalnosti koji su streljani na poljoprivrednom dobru Ovčara završeno je sramno niskim kaznama u Veću za ratne zločine Okružnog suda u Beogradu. Na sličan način je presuđeno i u Haškom tribunalu “vukovarskoj trojci”, što je nesumnjivo doprinelo minimiziranju uloge JNA za zločine u Hrvatskoj i posebno za urbicid u Vukovaru. Revidirana presuda Haškog tribunala Šljivančaninu i drugima predstavljala je ujedno i uvredu vukovarskih žrtava i njihovih preživelih srodnika/ca – ističu Žene u crnom.