Vladika tuzlansko–zvornički Vasilije Kačavenda pominje se kao jedan od kandidata za patrijarha Srpske pravoslavne crkve i, kako je poznato, grupa episkopa oko Kačavende nastoji da mu osigura sigurnu poziciju među pretendentima na mjesto patrijarha.
Ovih dana je objavljen na YouTube snimak na kojem se vidi kako vladika Kačavenda dan nakon pada Srebrenice i genocida počinjenog u tom gradu, a povodom proslave Petrovdana, govori:
"Bože daj da sljedeću slavu svi dočekamo u sveopštoj slobodi, sveopštem miru, a i prije, i da svi srpski krajevi koji nisu oslobođeni od dušmana i tirana budu oslobođeni."
Vasilije Kačavenda je prijatelj najvišeg ratnog rukovodstva bosanskih Srba, uključujući i haškog bjegunca Ratka Mladića, optuženog za genocid.
Svoje političke stavove on je javno prezentirao u Bijeljini, u aprilu 1992. godine, i to Fikretu Abdiću i Biljani Plavšić, tadašnjim članovima Predsjedništva Republike BiH:
„Apsolutno nije efikasno ni Predsjedništvo, niti Vlada. Vi strašno kasnite u svim događajima. Ne držite se onog narodnog da je bolje spriječiti nego liječiti. Stekli smo utisak – to možemo da argumentujemo – da ne djelujete i ne radite po pravdi Boga istinitoga, nego od slučaja, kako se kome svidi. Niko nije stao na branik onoga mosta, prokletog, u Slavonskom Brodu, i u Brčkom, da dušmani, koji donose nemir ovdje i koji donose kamu, a ne maslinovu grančicu, da se stane na kraj tome. Mi smo nezadovoljni ovom vlašću. Mi smo nezadovoljni sa kompletnim radom Predsjedništva i Vlade. Totalna neobjektivnost, totalna neefikasnost.“
KRSNA SLAVA U SREBRENICI '92-ge
Dok vladika ovo priča, Arkanove snage u Bijeljini protjeruju i ubijaju Bošnjake.
Podsjećanja radi: vladika tuzlansko-zvornički Vasilije Kačavenda 1992. godine, sa prvim pucnjima u Tuzli, napušta svoju pastvu i odlazi u Bijeljinu, gdje su na vlasti Karadžićeve snage. Mada po mnogim izvorima tek tada počinje njegovo javno političko djelovanje, postoje podaci koji tvrde da je to samo nastavak rada u sjeni. Prema Boži Vukušiću, autoru knjige Čuvari Jugoslavije, Kačavenda je bio saradnik UDBE.
Njegova ratna uloga, u službi SDS-a sastojala se i u blagosiljanju srpskih vojnika, a neki ga dovode u vezu s naoružavanjem Srba u BiH. Odnos prema srebreničkom genocidu i ranije, ali i danas, karakterizira potpuno odsustvo osude ovog zločina. Samo dan nakon pada Srebrenice, dok su pripadnici srpske vojske činili najstrašnije zločine, Kačavenda je u tom gradu slavio krsnu slavu – Petrovdan, uz želje da se „oslobode“ i ostali „srpski krajevi“:
„Bože daj da sljedeću krsnu slavu svi zajedno dočekamo u sveopštoj slobodi, sveopštem miru, da dočekamo krsnu slavu svetog Petra i Pavla, a i prije, i na ovim prostorima i na svim ostalim prostorima, da svi krajevi srpski koji nisu oslobođeni od dušmana, od tirana, da budu oslobođeni.“
Zahvaljujući odnosima s najvišim srpskim političkim rukovodstvom, Kačavenda je postao i jedan od najuticajnijih ljudi unutar struktura SPC, koji zbog mreže za podršku važi i za vladara iz sjene. Manastir u Bijeljini u kome se nalazi i crkva, te njegov grob, napravljen je na ruševinama 12 bošnjačkih kuća u Bijeljini. Zbog njega je bijeljinska Opština morala isplatiti vlasnicima dva miliona maraka.
Od posljeratnih afera, Kačavenda se dovodi u direktnu vezu s gradnjom crkve na imanju Fate Orlović u Konjević Polju, te onom kad je odbio blagosloviti vojnike Oružanih snaga BiH koji su otišli u Irak u sklopu multinacionalnog kontingenta, pravdajući se kako za to nije bilo uslova.
Vladika Kačavenda danas predsjedava Međureligijskim vijećem BiH, što mnogi ocjenjuju kao krajnji cinizam.
Ovih dana je objavljen na YouTube snimak na kojem se vidi kako vladika Kačavenda dan nakon pada Srebrenice i genocida počinjenog u tom gradu, a povodom proslave Petrovdana, govori:
"Bože daj da sljedeću slavu svi dočekamo u sveopštoj slobodi, sveopštem miru, a i prije, i da svi srpski krajevi koji nisu oslobođeni od dušmana i tirana budu oslobođeni."
Vasilije Kačavenda je prijatelj najvišeg ratnog rukovodstva bosanskih Srba, uključujući i haškog bjegunca Ratka Mladića, optuženog za genocid.
Svoje političke stavove on je javno prezentirao u Bijeljini, u aprilu 1992. godine, i to Fikretu Abdiću i Biljani Plavšić, tadašnjim članovima Predsjedništva Republike BiH:
„Apsolutno nije efikasno ni Predsjedništvo, niti Vlada. Vi strašno kasnite u svim događajima. Ne držite se onog narodnog da je bolje spriječiti nego liječiti. Stekli smo utisak – to možemo da argumentujemo – da ne djelujete i ne radite po pravdi Boga istinitoga, nego od slučaja, kako se kome svidi. Niko nije stao na branik onoga mosta, prokletog, u Slavonskom Brodu, i u Brčkom, da dušmani, koji donose nemir ovdje i koji donose kamu, a ne maslinovu grančicu, da se stane na kraj tome. Mi smo nezadovoljni ovom vlašću. Mi smo nezadovoljni sa kompletnim radom Predsjedništva i Vlade. Totalna neobjektivnost, totalna neefikasnost.“
KRSNA SLAVA U SREBRENICI '92-ge
Dok vladika ovo priča, Arkanove snage u Bijeljini protjeruju i ubijaju Bošnjake.
Podsjećanja radi: vladika tuzlansko-zvornički Vasilije Kačavenda 1992. godine, sa prvim pucnjima u Tuzli, napušta svoju pastvu i odlazi u Bijeljinu, gdje su na vlasti Karadžićeve snage. Mada po mnogim izvorima tek tada počinje njegovo javno političko djelovanje, postoje podaci koji tvrde da je to samo nastavak rada u sjeni. Prema Boži Vukušiću, autoru knjige Čuvari Jugoslavije, Kačavenda je bio saradnik UDBE.
Njegova ratna uloga, u službi SDS-a sastojala se i u blagosiljanju srpskih vojnika, a neki ga dovode u vezu s naoružavanjem Srba u BiH. Odnos prema srebreničkom genocidu i ranije, ali i danas, karakterizira potpuno odsustvo osude ovog zločina. Samo dan nakon pada Srebrenice, dok su pripadnici srpske vojske činili najstrašnije zločine, Kačavenda je u tom gradu slavio krsnu slavu – Petrovdan, uz želje da se „oslobode“ i ostali „srpski krajevi“:
„Bože daj da sljedeću krsnu slavu svi zajedno dočekamo u sveopštoj slobodi, sveopštem miru, da dočekamo krsnu slavu svetog Petra i Pavla, a i prije, i na ovim prostorima i na svim ostalim prostorima, da svi krajevi srpski koji nisu oslobođeni od dušmana, od tirana, da budu oslobođeni.“
Zahvaljujući odnosima s najvišim srpskim političkim rukovodstvom, Kačavenda je postao i jedan od najuticajnijih ljudi unutar struktura SPC, koji zbog mreže za podršku važi i za vladara iz sjene. Manastir u Bijeljini u kome se nalazi i crkva, te njegov grob, napravljen je na ruševinama 12 bošnjačkih kuća u Bijeljini. Zbog njega je bijeljinska Opština morala isplatiti vlasnicima dva miliona maraka.
Od posljeratnih afera, Kačavenda se dovodi u direktnu vezu s gradnjom crkve na imanju Fate Orlović u Konjević Polju, te onom kad je odbio blagosloviti vojnike Oružanih snaga BiH koji su otišli u Irak u sklopu multinacionalnog kontingenta, pravdajući se kako za to nije bilo uslova.
Vladika Kačavenda danas predsjedava Međureligijskim vijećem BiH, što mnogi ocjenjuju kao krajnji cinizam.