Ideja o totalnom bojkotu institucija sistema i izbora, koju su nedavno plarirali bivši lider Liberalnog saveza Slavko Perović i nekadašnji crnogorski diplomatski predstavnik i bivši intimus premijera Ratko Knežević, pokrenula je debatu među opozicionim prvacima koji uočavaju dobre, ali i loše strane tog pristupa.
Komentarišući ideju da bi opozicija, ako istinski planira smjenu vlasti u Crnoj Gori, morala krenuti u bojkot institucija sistema i svih narednih izbornih ciklusa lider Pokreta za promjene Nebojša Medojević kaže da bi to bila veoma radikalna, ali legitimna strategija koja bi zahtijevala ispunjenje čitavog niza preduslova, a prvi bi bio objedinjavanje opozicije i stvaranje bloka koji bi podržali i nezavisni pojedinci i organizacije:
"Prvi preduslov je da se formira taj demokratski blok, da znamo ko je u njemu i da napravimo čitav niz poteza da se to jasno prezentira međunarodnoj zajednici da jednostavno pravilno shvate eventualnu odluku opozicije i motive i ciljeve opozicije. Ta politička potvrda treba da bude kreirana na bazi tih evropskih standarda, ne može biti rušenja vlasti pa da se poslije ne zna kakvi će biti politički ciljevi i strateški prioriteti nove vlasti, da se jasno kaže da je to front koji je okupljen za demokratizaciju Crne Gore, za što brže uključivanje Crne Gore u Evropsku uniju za ekonomske i društvene reforme, za jednostavno oslobađenje države od okova u kojima se našla dvadesetogodišnjom vladavinom koja sada već polako prelazi u personalnu vladavinu jednog čovjeka ili jedne porodice."
Politički analitičar Srđan Vukadinović vjeruje da bi bojkot ostao bez rezultata i da bi u više navrata ranije samo oslabio rejting opozicionih partija:
"Mnogo bi bilo bolje da opozicija da jedan jasan signal da postoje mogućnosti da ona djeluje jedinstveno jer je jedinstveno i njeno djelovanje je sigurno nešto što bi ograničilo vlast Demokratske partije socijalista i što bi dovelo do toga da se ubuduće ne vrši neka vrsta političkog nasilja tako da bilo koja varijanta bilo alternativno djelovanje, bilo bojkot neće dati željene i očekivane rezultate."
I Nebojša Medojević uviđa te rizike:
"Vidjeli smo kako je opozicija često ulazila u bojkot u Crnoj Gori. Lako se dogovore oko bojkota, izađu iz parlamenta i onda poslije nemaju nikakvu sinhronizovanu političku akciju niti politički cilj već se taj bojkot napravi samo zbog bojkota."
Lider najjače opozicione Socijalističke narodne partije Srđan Milić nije se eksplicitno izjašnjavao oko ove ideje koju je nazvao interesantnom, dok su iz Nove srpske demokratije zauzeli stanovište identično Medojevićevom, da bi uvod u odluku o bojkotu morao biti ispunjenje nedosanjanog projekta - stvaranje ozbiljnog jedinstvenog opozicionog fronta. U polemiku se uključila i vanparlamentarna opozicija.
Lider Demokratske srpske stranke Ranko Kadić zdušno podržava ideju o bojkotu i kaže da je to jedina šansa:
"Demokratska praksa vlasti Mila Đukanovića u zadnjih dvadeset godina je pokazala da institucije ne postoje i da ovdje opozicija služi samo da bi gospoda iz vlasti mogli da kažu da imaju opoziciju. Apsolutno treba razgolititi sistem do kraja. Danas opozicija ništa nije mogla i ne može po ovom sistemu da uradi i zato treba napraviti kompletan bojkot svih mogućih institucija, pa neka i formalno onaj koji vlada Crnom Gorom to i sam radi."
A oni koji vladaju kažu da ovu debatu doživljavaju kao još jedan dokaz opozicione bezbjednosti. Portparol DPS-a Rajko Kovačević:
"Između njihovih donedavnih poziva za zajedničkim djelovanjem i opozicije i vlasti u smislu ostvarivanja ključnih crnogorskih prioriteta kao što je članstvo u Evropskoj uniji i bojkota institucjia sistema i vanparlamentarizma postoje svjetlosne godine razlike. Čudno je da se jedna takva ideja, uzgred budi rečeno, plasirana sa nekih marginalnih adresa tako primila među vođama najvećih opozicionih političkih partija, ideja da se u Evropsku uniju ulazi sa ulice."
Komentarišući ideju da bi opozicija, ako istinski planira smjenu vlasti u Crnoj Gori, morala krenuti u bojkot institucija sistema i svih narednih izbornih ciklusa lider Pokreta za promjene Nebojša Medojević kaže da bi to bila veoma radikalna, ali legitimna strategija koja bi zahtijevala ispunjenje čitavog niza preduslova, a prvi bi bio objedinjavanje opozicije i stvaranje bloka koji bi podržali i nezavisni pojedinci i organizacije:
"Prvi preduslov je da se formira taj demokratski blok, da znamo ko je u njemu i da napravimo čitav niz poteza da se to jasno prezentira međunarodnoj zajednici da jednostavno pravilno shvate eventualnu odluku opozicije i motive i ciljeve opozicije. Ta politička potvrda treba da bude kreirana na bazi tih evropskih standarda, ne može biti rušenja vlasti pa da se poslije ne zna kakvi će biti politički ciljevi i strateški prioriteti nove vlasti, da se jasno kaže da je to front koji je okupljen za demokratizaciju Crne Gore, za što brže uključivanje Crne Gore u Evropsku uniju za ekonomske i društvene reforme, za jednostavno oslobađenje države od okova u kojima se našla dvadesetogodišnjom vladavinom koja sada već polako prelazi u personalnu vladavinu jednog čovjeka ili jedne porodice."
Politički analitičar Srđan Vukadinović vjeruje da bi bojkot ostao bez rezultata i da bi u više navrata ranije samo oslabio rejting opozicionih partija:
Lako se dogovore oko bojkota, izađu iz parlamenta i onda poslije nemaju nikakvu sinhronizovanu političku akciju.
"Mnogo bi bilo bolje da opozicija da jedan jasan signal da postoje mogućnosti da ona djeluje jedinstveno jer je jedinstveno i njeno djelovanje je sigurno nešto što bi ograničilo vlast Demokratske partije socijalista i što bi dovelo do toga da se ubuduće ne vrši neka vrsta političkog nasilja tako da bilo koja varijanta bilo alternativno djelovanje, bilo bojkot neće dati željene i očekivane rezultate."
I Nebojša Medojević uviđa te rizike:
"Vidjeli smo kako je opozicija često ulazila u bojkot u Crnoj Gori. Lako se dogovore oko bojkota, izađu iz parlamenta i onda poslije nemaju nikakvu sinhronizovanu političku akciju niti politički cilj već se taj bojkot napravi samo zbog bojkota."
Ne može se u EU sa ulice
Lider najjače opozicione Socijalističke narodne partije Srđan Milić nije se eksplicitno izjašnjavao oko ove ideje koju je nazvao interesantnom, dok su iz Nove srpske demokratije zauzeli stanovište identično Medojevićevom, da bi uvod u odluku o bojkotu morao biti ispunjenje nedosanjanog projekta - stvaranje ozbiljnog jedinstvenog opozicionog fronta. U polemiku se uključila i vanparlamentarna opozicija.
Institucije ne postoje i ovdje opozicija služi samo da bi gospoda iz vlasti mogli da kažu da imaju opoziciju.
Lider Demokratske srpske stranke Ranko Kadić zdušno podržava ideju o bojkotu i kaže da je to jedina šansa:
"Demokratska praksa vlasti Mila Đukanovića u zadnjih dvadeset godina je pokazala da institucije ne postoje i da ovdje opozicija služi samo da bi gospoda iz vlasti mogli da kažu da imaju opoziciju. Apsolutno treba razgolititi sistem do kraja. Danas opozicija ništa nije mogla i ne može po ovom sistemu da uradi i zato treba napraviti kompletan bojkot svih mogućih institucija, pa neka i formalno onaj koji vlada Crnom Gorom to i sam radi."
A oni koji vladaju kažu da ovu debatu doživljavaju kao još jedan dokaz opozicione bezbjednosti. Portparol DPS-a Rajko Kovačević:
"Između njihovih donedavnih poziva za zajedničkim djelovanjem i opozicije i vlasti u smislu ostvarivanja ključnih crnogorskih prioriteta kao što je članstvo u Evropskoj uniji i bojkota institucjia sistema i vanparlamentarizma postoje svjetlosne godine razlike. Čudno je da se jedna takva ideja, uzgred budi rečeno, plasirana sa nekih marginalnih adresa tako primila među vođama najvećih opozicionih političkih partija, ideja da se u Evropsku uniju ulazi sa ulice."