Komandant Specijalne antiterorističke jedinice Radosav Lješković proglašen je krivim za pomoć počiniocu krivičnog djela i osuđen prvostepenom presudom na pet mjeseci zatvora. Osnovni sud je utvrdio da je Lješković prikrio imena policijskih službenika koji su 24. oktobra 2015. godine zlostavljali građane nakon nasilnih demonstracija u Podgorici u organizaciji opozicionog Demokratskog fronta (DF).
U obrazloženju presude se navodi da je, na osnovu svjedočenja oštećenih građana, iskaza očevidaca i vještačenjem, utvrđeno da je dio policijskih snaga upotrijebio prekomjernu silu nad dijelom građana i da su ostvarena krivična djela mučenja i zlostavljanja, a da je komandant specijalaca Radosav Lješković sakrio počinioce iz policijskih redova.
Zdravko Begović u izjavi novinarima: Ide žalba Višem sudu
Branilac Lješkovića, podgorički advokat Zdravko Begović je iznenađen osuđujućom presudom i najavljuje žalbu na presudu:
"Ja sam iznenađen kaznom. Ja sam pokušao da predstavim sudu da moj branjenik nije izvršio krivično djelo koje mu je stavljeno na teret. Sud je našao da je tužilac bio u pravu i mom branjeniku izrekao kaznu od pet mjeseci. Ja ću izjaviti žalbu Višem sudu koji će konačno odlučiti o tome ko je bio u pravu", rekao je Begović.
Bez obzira na presudu Lješkoviću, ostaje činjenica da tužilaštvo do sada nije otkrilo par desetina policajaca koji su postupali protivzakonito na štetu građana.
Duže od godinu nadležno tužilaštvo i sud pokušavaju da utvrde ko su policajci koji su na tri lokacije u Podgorici, 24.oktobra 2015. godine zlostavljali građane i tukli bez jasnog razloga. Radi se o događaju u kojem je protest opozicionog Demokratskog fronta okončan nasiljem i napadom na policiju koja je obezbjeđivala zgradu parlamenta. Do spornih aktivnosti dijela pripadnika policije, uglavnom specijalnih jedinica, je došlo pošto su demonstranti rastjerani suzavcem i šok bombama.
To se prije svega odnosi na teško premlaćivanje Milorada Martinovića, u čijem zlostavljanju je učestvovalo tridesetak policajaca kada su ga izvukli iz automobila koji su uništili. Policijska brutalnost je zabilježena video kamerom, što je prikazano tokom suđenja komandantu Specijalne antiterorističke jedinice Radosavu Lješkoviću.
Drugi slučaj od iste večeri je zlostavljanje Momčila Baranina i Branimira Vukčevića koji su, sklanjajući se od dima i suzavca pošli ka parkiranim policijskim džipovima. Međutim, pripadnici specijalne jedinice su ih zaustavili i naredili im da legnu, nakon čega je počelo šutiranje i zlostavljanje, što je takođe snimljeno kamerom. Na sličan način je prošlo još nekoliko građana.
Nevladina organizacija Akcija za ljudska prava je podnijela ustavne žalbe za žrtve policijske torture, kojima se traži utvrđivanje kršenja ljudskog prava na zabranu mučenja i naredi sprovođenje istrage u skladu s evropskim standardima, jer državno tužilaštvo nije obezbjedilo djelotvornu istragu.
Ono što je zajedničko za sve žrtve policijske torture je, što nisu učestvovali u napadima na policiju i neredima tokom demonstracija, niti su pružali otpor policiji.
Svi ovi navodi su ponovljeni na suđenju komandantu jedinice Radosavu Lješkoviću koji je optužen za prikrivanje policajaca koji su prekoračili ovlašćenja. Tokom suđenja Lješković je rekao da nije bilo moguće identifikovati policajce koji su učestvovali u tom događaju, jer su svi pripadnici SAJ-a bili pod maskama i šljemovima. T
okom dosadašnjeg pretresa, Lješković i pripadnici te jedinice konstatovali su ranije u sudu da su policajci radili u skladu sa zakonom te večeri. Neki od njih kazali su "da sumnjaju da su pripadnici specijalnih jedinica uopšte na snimcima prebijenja Martinovića i drugih građana", a pojedini su saopštili da su "građani izazvali takvu reakciju policije".
Ranije je tužilaštvo zahtjevalo spiskove policajaca koji su tukli Martinovića, međutim iz policije je dobijen spisak svih policajaca koji su bili na dužnosti tokom protesta Demokratskog fronta. Zbog očigledne opstrukcije istrage, Osnovno državno tužilaštvo podiglo je optužni predlog protiv Lješkovića za krivično djelo – pružanje pomoći učiniocu poslije izvršenog krivičnog djela, kojim je zaprijećena kazna zatvora od tri mjeseca do pet godina.
Pošto nikada nisu otkriveni svi policajci koji su zlostavljali građane, za brutalno prebijanje Martinovića su bila optužena samo dvojica pripadnika specijalnih jedinica za koje se ranije sumnjalo da su se dobrovoljno prijavili da bi ostali učesnici prebijanja Martinovića izbjegli odgovornost. Uz to tužilaštvo i policija nikada nisu otkrili ni procesuirali izgrednike koji su napali policiju bakljama, molotovljevim koktelima i kamenicama u vrijeme demonstracija Demokratskog fronta.