Ljubav očigledno ima granice i to one nacionalne pošto su kulturni, društveni, pa i istorijski razlozi i dalje u igri kad dvoje život žele da provedu zajedno.
Kada se kaže mješoviti brak to u našim nacionalno izmiješanim prostorima podrazumijeva nacionalnu miješanost braka. Ta pojava, prema nekim procjenama, posebno u predratnoj Bosni veoma česta nakon svih tragičnih dešavanja s početka devedesetih znatno je orijeđala u posljednje vrijeme. Rijeđa je i u Crnoj Gori, iako se tu o nekom bitnijem procentu nacionalno miješanih brakova nije moglo govoriti ni ranije. Kulturni, istorijski i uopšte društveni razlozi postojali su, ali se o njima javno čak veoma rijetko i govorilo. U svakom slučaju statistika u Bijelom Polju gdje blizu 50% stanovnika čine muslimani, a nešto više od polovine je Srba i Crnogoraca, između kojih se brakovi ne smatraju i ne nazivaju miješanim, kaže da ljubav ipak ima granice, nacionalne u svakom slučaju. Tek tri braka od ukupno 180 sklopljenih u posljednih godinu dana desila su se između parova koji pripadaju različitim nacionalnim i vjerskim grupama. Dragana Krivčević i Elvir Striković su matičari u bijelopoljskoj opštini. Za deset godina svog službovanja Striković nije vjenčao ni jedan mješoviti par. Krivčevićeva je imala više sreće.
"Jesam ali ne ba baš često. U zadnje vrijeme vrlo, vrlo malo. Od kako se desila situacija što se desila onda je manje tih brakova", kaže Krivčević.
U Bijelom Polju je u poslednjih godinu dana sklopljeno 180 brakova a samo su tri bila nacionalno miješana. Više je brakova muslimana sa stranim državljanima nego Crnogoraca i Srba sa stranim državljanima, primjećuje takođe Striković. On takođe kaže da se jednako često muslimanke udaju za hrišćanina kao i hrišćanke za muslimana.
"To je gotovo isto. Isto i muslimanke kod hrišćana ili hrišćanke kod muslimana. To je podjednako", kaže Striković.
Ono što je još isto, sudeći po sajtovima koji se mogu naći na internetu čini se da podjednako neblagonaklono i vjerski službenici posmatraju pitanje mješovitih brakova. U svakom slučaju, taj kulturološki fenomen mogao bi se uočiti i muzički."Čisto crnogorske svadbe počinju pjesmom Kralj Nikola. Srpske svadbe počinju sa Odakle si sele. Na muslimanskim se počinje sa pjesmom Sarajevo, dok u nacionalno miješanim brakovima svadbu počinju sa Oj veseli se kućni domaćine", priča Krivčević.
