Telefonski razgovor premijera Ivice Dačića i vođe dela crnogorske opozicije Miodraga Lekića u Beogradu se tumači kao smirivanje lopte koju je lansirala crnogorska opozicija nezadovoljna bliskim odnosima podgoričke i nove beogradske vlasti.
Polemika koja se otvorila na relaciji Medojević-Vučić nametnuta je i nije u interesu Beograda, već je stvar odnosa na crngoroskoj političkoj sceni. Visoku ocenu srpsko crnogorskih odnosa od odlaska Tadićevih demokrata u Beogradu, daju i levo i desno orijentisani sagovornici Radija Slobodna Evropa.
Đorđe Vukadinović, jedan od autora okupljenih oko časopisa Nova srpska politička misao, kaže da zvuči paradoksalno, ali da je Beogradu sa naprednjacima i socijalistima na čelu, za razliku od prethodnih Tadićevih demokrata, veoma stalo do dobrih odnosa sa Podgoricom.
Aleksandar Popov, foto: Vesna Anđić
“Odnosi između vlasti Beograda i Podgorice su poboljšani, a to zakonomerno kod nas na Balkanu znači da su pogoršani odnosi Beograda i crnogorske opozicije. Mislim da je poslednji Lekićev intervju neka vrsta blagog ograđivanja od Medojevića i njegovog frontalnog napada na Dačića i Vučića i spuštanja lopte po tom pitanju”, ocenjuje Vukadinović.
I sa drugog kraja političkog sprektra slične poruke. Aleksandar Popov iz Centra za regionalizam i nevladine organizacije Igmanska inicijativa koja se dugo godina bavi pomirenjem u regionu, smatra da u odnosu na prethodnu, nova vlast vodi drugačiju politiku prema Crnoj Gori.
“Paradoks je da su se odnosi počeli naglo poboljšavati, bar ono što se zna u javnosti, otkako je došla nova koalicija na vlast u Srbiji. Ove sadašnje čarke na relaciji crnogorska opozicija i Beograd, to je stvar unutrašnjepolitičkih aktera koji to izazivaju“, smatra Popov.
Visoke ocene za saradnju
Pri tome, zbližavanje Đukanovica sa predsednikom Srbije Tomislavom Nikolićem, vicepremijerom Aleksandrom Vučićem i Dačićem, sagovornici RSE ne vide u svetlu pripadnosti nekakvoj balkanskoj mafiji. Prosto, promenjen je politički kurs. Iza Beograda i Podgorice je period kada se srpska vlast ponašala kao veliki brat koji proteruje ambasadora, prekida zvaničnu komunikaciju sa susedom, otvoreno podržavajući tamošnju prosrpsku opoziciju, dakle, koja deli lekcije mlađem bratu, kad im se ne svide njihovi potezi. A nisu se sviđali ni proglašenje nezavisnosti Crne Gore, a ni priznavanje nezavisnosti Kosova.
Srbija je takve odluke Podgorice javno nazivala “nožem u leđa” a sa druge strane se, podseća Popov, mešala u unutrašnje stvari susedne države, računajući na one koji se tamo osećaju kao Srbi.
“Na primer, u nacionalnoj strategiji za dijasporu je pisalo da će se Srbija zalagati da Srbi budu konstitutivni narod u Crnoj Gori. Pa, kad je bio popis, onda je iz Srbije vođena kampanja da se što više građana Crne Gore izjašnjavaju kao Srbi“, podseća Popov na vreme vlasti Tadićevih demokrata.
Nekadašnji promoteri politike “gde je srpska noga, tu je srpska država”, sada popravljaju odnose sa susedom. I dobijaju od naših sagovornika visoke ocene. Od jedan do pet, Vukadinović srpsko crnogorske odnose ocenjuje “jakom četvorkom, pogotovo što je to veliki napredak ako to uporedimo sa jedinicama i nulama, kako se najmanje deceniju i po mogu ocenjiivati odnosi na relaciji Beograd-Podgorica.”
Popov te odnose ocenjuje sa tri plus.
Kao znak dobrih odnosa Beograda i Podgorice smatra se najavljena septembarska poseta premijera Mila Đukanovića Srbiji i premijera Ivice Dačića Crnoj Gori.
