Nakon dvanaest godina od obnavljanja nezavisnosti Crne Gore i Srbije, u Podgorici je odigran prvi fubalski meč dvije reprezentacije. To je samo jedan od razloga što je ova fudbalska utakmica ocjenjena istorijskom i ne samo igrom.
Meč je završen pobjedom Srbije od 2:0. Dodatna specifičnost fudbalskog spektakla između Crne Gore i Srbije u Podgorici je bila, što su crnogorske institucije utakmicu proglasile visokorizičnim događajem, a da na terenu i van njega nije bilo ni najmanjeg incidenta.
U mnogim sportovima su se u posljednjih 12 godina od obnove nezavisnosti odmjeravale reprezentacije Crne Gore i Srbije, ali nikad u najpopularnijem sportu u Evropi – fudbalu. Prvi fudbalski susret reprezentacija Crne Gore i Srbije bio je najavljen u svim medijima - kao jedinstven događaj u istoriji sporta dvije države koji je više od samog fudbala, da ima znatan politički naboj, a da će rivali na terenu biti klupski drugovi, a na tribinama navijači nekadašnje jedinstvene države.
Božo Koprivica, književnik i novinar iz Beograda, zaljubljenik u fudbal, koji nikada nije prekinuo veze sa Crnom Gorom i rodnim Nikšićem, ovako doživljava utakmicu Crna Gora-Srbija:
„Navijački doživljavam ovu utakmicu. Ja ne umijem da gledam drugačije osim sa sportskom strašću. Želim da sve to prođe bez ikakvih incidenata. Znam da to fudbaleri neće napraviti na terenu, nego neka budala može sa tribina. Kao što sam juče u pozorištu gledao predstavu, pa je jedan iza mene počeo da dobacuje mladoj glumici koja izgovara replike Biljane Srbljanović, a onda sam se okrenuo i rekao mu 'hajde izađi i reci to na sceni pa ću te poštovati'. To je hrabrost iz tame, a hrabrost iz tame ničemu ne vodi.“
Uoči same utakmice urednik sportske redakcije u Javnom servisu RTCG Đorđije Kustudić kaže da na utakmicu treba gledati kao na šansu Crne Gore da pobjedi nedavnog učesnika svjetskog prvenstva u fudbalu (Srbiju), te da nema mjesta bilo kom drugom kontekstu.
„Tu utakmicu treba trasirati u javnosti da se vidi ko je fudbalski bolji. Često smo pravili idealne sastave Crne Gore i Srbije. Treba se potruditi da se ima tim koji je bolji i koji može da pobijedi zemlju sa sedam miliona stanovnika, državu sa velikom fudbalskom tradicijom, sa mnogo sjajnih igrača. Vjerujem da će u tom pravcu ići razmišljanje javnosti, cijela komunikacija i medijska obrada cijelog tog događaja“, kaže Kustudić.
Prethodnih dana je, crnogorska ali i regionalna, javnost mogla čuti različite poruke učesnika spektakla. Na jednoj strani su treneri i igrači koji su saopštili da se radi o posebnoj utakmici, sa jedne strane prijateljskoj a sa druge takmičarskoj. Treneri Crne Gore i Srbije:
Ljubiša Tumbaković: „Hoću i želim da se ponašam kao profesionalac, da protiv Srbije igramo takmičarsku utakmicu, a s druge strane da igramo jednu prijateljsku i bratsku utakmicu i tako ću to da doživim“.
Mladen Krstajić: „Utakmica sa Crnom Gorom je specifičnija. Suvišno je pričati, ali iz mog ugla, moja porodica sa očeve strane je sva u Crnoj Gori, živim u Srbiji, rođen sam u Bosni, oženjen iz Vojvodine...To je nešto što je za mene specifično, a naravno i za ljude žive u Srbiji ili Crnoj Gori“.
Crnogorske institucije su proglasile fudbalski meč između Crne Gore i Srbije utakmicom visokog rizika. Shodno proglašenom bezbjednosnom riziku - karata nije bilo u slobodnoj prodaji, navijači Srbije su dobili svega 700 mjesta, a Fudbalski savez Crne Gore je preuzeo ostalih 11.000.
Ulaznice su se mogle otkupiti samo uz kopiju lične karte, na stadion se nije moglo ući bez identifikacionog dokumenta. Policijske snage su bile pripravne na najvišem nivou. Ulice u centru Podgorice su bile zatvorene za saobraćaj. Takođe, svi ugostiteljski objekti su u centru Podgorice bili zatvoreni. A na tribinama su bilidirektori uprava policije Crne Gore i Srbije Veselin Veljović i Vladimir Rebić.
Postavlja se pitanje zbog čega u prethodnih 12 godina nije organizovana prijateljska utakmica između Crne Gore i Srbije. Književnik Božo Koprivica smatra da je problem u političarima obje države:
„To zavisi od takozvanog političkog vrha. Ali da vam kažem, najgori su poltroni oni koji čitaju misli unaprijed. Očekivati da oni imaju inicijativu, da predlože da igramo prijateljsku utakmicu, to je nenormalno očekivati. Među sportistima ne bi bilo nesporazuma. Sport je iznad svega toga. To je fraza ali je tako. Sportisti daju smjer.“
Novinar Đorđije Kustudić kaže da su događaji u prethodnih 12 godina, među kojima su bile političke tenzije i podjele sprječavali jedan takav meč. Kustudić kaže da sada jeste pravi trenutak:
„Da je tada u tim okolnostima odigran jedan meč, bio bi postavljen loš model za sve kasnije susrete ovih reprezentacija. U ovom momentu kada imamo na klupi Ljubišu Tumbakovića kao čovjeka, Srbina, Beograđanina, sada trenera reprezentacije Crne Gore, a na drugoj strani njegovog učenika Mladena Krstajića koji je porijeklom po očevoj liniji Crnogorac, što on sa ponosom ističe – kad imate te faktore i kad imate jednu mladu, novu generaciju fudbalera na obje strane koji su zaista neopterećeni nekakvom skorijom istorijom odnosa između dvije države, mislim da je pravi momenat da se odigra jedna sportska utakmica. Biće takmičarskog naboja, gdje će obje strane željeti pobjedu, a istovremeno imamo dobre kulise da se sve to zadrži u sportskim okvirima i da svi na kraju odu zadovoljni, publika, fudbaleri obje ekipe, sportska javnost obje države“.
Osim sportske javnosti, na tribinama stadiona u Podgorici se nalazio jedan od najvećih svjetskih menadžera Žoze Murinjio.
Kakav odnos i očekivanja su građani Podgorice pokazali prema meču Crna Gora-Srbija, poslušajte u anketi Predraga Tomovića:
Facebook Forum