U Parizu su ovih dana uhapšena dva Crnogorca pod sumnjom da su članovi ozloglašene kriminalne grupe Pink Panter koja se tereti za desetine pljački juvelirnica u Evropi i Aziji. Međunarodna banda dobila je ime Pink Panter zbog osobenog načina izvršenja pljački koje neodoljivo podsjećaju na akcije fantomskog lopova iz serijala filmova o inspektoru Kluzou. Prema podacima Interpola, sa ovom grupom povezuje se 60 osoba sa prostora bivše Jugoslavije čiji se članovi sumnjiče za pljačku preko 120 juvelirnica širom svijeta.
Ono što je interesantno je da je polovina članova bande, prema riječima Dejana Đurovića, šefa ispostave Interpola u Podgorici, porijeklom iz Crne Gore. Oko 30 učesnika ovih krimninalnih aktivnosti raspoređenih u manje grupe, manje ili višepovezane porijeklom su iz Crne Gore, a za nekima su raspisane i međunarodne Interpolove potjernice, kazao je Đurović za današnje podgoričke "Vijesti".
Međunarodni policijski ekspert Marko Nicović kaže da ga to uopšte ne čudi:
"Zato što su se Crnogorci i u ranijim periodima, i kasnije u vrijeme stare Jugoslavije bili poznati po tome što su inače hladnokrvniji, hrabri, ulaze u te visokorizične operacije, a istovremeno posjeduju priličan nivo inteligencije. Crnogorski kriminalci su bili, posebno za te oružane pljačke, vrlo „viđeni“ u mnogim tim međunarodnim grupama kriminalaca koji su se bavili razbojništvima, tako da i njihovo većinsko učešče u ovoj grupi Pink Panter ne iznenađuje jer, ustvari je poznato od ranije, da su oni bili ti koji su u najvećem broju slučajeva bili neka esencija tih akcija u kojima je trebalo imati i tvrdoću i inteligenciju u isto vreme."
Ni bivši šef crnogorske Državne bezbijednosti Vladimir Keković nije bio zatečen tom informacijom:
"Nije ni nova, ni originalna stvar. Bilo je i ranije tih, Crnogoraca po rođenju, koji su se "šetali" po Evropi i imali ambicioznih planova, pa i rezultata. Jedan broj njih je prešao u Beograd. A, ovima iz Crne Gore je bila neka destinacija Italija. Oni su bili manjeg formata, i ne može se tu praviti neka uporedba zato što su to bili sitni kradljivci sa pijaca. Ne bi bilo
RSE: Odakle toliko prestupnika sa ovako maloga prostora? Šta je to uslovilo?
Keković: Ne znam. Crna Gora je originalima vazda bogata bila, u svim oblastima.
Cetinjem odavno kruži vic kako se jedan Italijan čudom čudio u koje je mjesto došao, jer je, s obzrom na to koliko mladih Cetinjana operiše po njegovoj domovini, mislio da se radi o milionskom gradu. Bivši novinar sa Cetinja Krsto Mijanović:
"Odavno je „nova crnogorska hajdučija“ najprepoznatljiviji crnogorski i cetinjski brend. Uzroci se mogu tražiti na sociološkoj, ali i u nekakvoj istorijskoj ravni. Postoji odredjena prepoznatljivost u svemu tome. Svi ti ljudi, koji se zaista bave poslovima koje ne pozdravljam, na Cetinju važe kao uzorni ljudi pred kojima bi mogao čovjek zlato da prospe, a da ne bi apsolutno ništa uzeli. Ta orijentacija prema zapadu je najkarakterističnija za njih, jer na Cetinje se skoro i ne pamti da je neko nešto ukrao. Bezbjedno stoje kola otvorena. Ne pamti se ni da je neko turiste, kojih na Cetinju ima poprilično, pokušao opljačkati. Međutim, u Italiji su i u drugim zemljama veoma prepoznatljivi."
Ono što je interesantno je da je polovina članova bande, prema riječima Dejana Đurovića, šefa ispostave Interpola u Podgorici, porijeklom iz Crne Gore. Oko 30 učesnika ovih krimninalnih aktivnosti raspoređenih u manje grupe, manje ili više
Crnogorski kriminalci su bili, posebno za te oružane pljačke, vrlo „viđeni“ u mnogim tim međunarodnim grupama kriminalaca koji su se bavili razbojništvima.
Međunarodni policijski ekspert Marko Nicović kaže da ga to uopšte ne čudi:
"Zato što su se Crnogorci i u ranijim periodima, i kasnije u vrijeme stare Jugoslavije bili poznati po tome što su inače hladnokrvniji, hrabri, ulaze u te visokorizične operacije, a istovremeno posjeduju priličan nivo inteligencije. Crnogorski kriminalci su bili, posebno za te oružane pljačke, vrlo „viđeni“ u mnogim tim međunarodnim grupama kriminalaca koji su se bavili razbojništvima, tako da i njihovo većinsko učešče u ovoj grupi Pink Panter ne iznenađuje jer, ustvari je poznato od ranije, da su oni bili ti koji su u najvećem broju slučajeva bili neka esencija tih akcija u kojima je trebalo imati i tvrdoću i inteligenciju u isto vreme."
Ni bivši šef crnogorske Državne bezbijednosti Vladimir Keković nije bio zatečen tom informacijom:
"Nije ni nova, ni originalna stvar. Bilo je i ranije tih, Crnogoraca po rođenju, koji su se "šetali" po Evropi i imali ambicioznih planova, pa i rezultata. Jedan broj njih je prešao u Beograd. A, ovima iz Crne Gore je bila neka destinacija Italija. Oni su bili manjeg formata, i ne može se tu praviti neka uporedba zato što su to bili sitni kradljivci sa pijaca. Ne bi bilo
Odavno je „nova crnogorska hajdučija“ najprepoznatljiviji crnogorski i cetinjski brend.
realno praviti uporedbu sa ovim." RSE: Odakle toliko prestupnika sa ovako maloga prostora? Šta je to uslovilo?
Keković: Ne znam. Crna Gora je originalima vazda bogata bila, u svim oblastima.
Cetinjem odavno kruži vic kako se jedan Italijan čudom čudio u koje je mjesto došao, jer je, s obzrom na to koliko mladih Cetinjana operiše po njegovoj domovini, mislio da se radi o milionskom gradu. Bivši novinar sa Cetinja Krsto Mijanović:
"Odavno je „nova crnogorska hajdučija“ najprepoznatljiviji crnogorski i cetinjski brend. Uzroci se mogu tražiti na sociološkoj, ali i u nekakvoj istorijskoj ravni. Postoji odredjena prepoznatljivost u svemu tome. Svi ti ljudi, koji se zaista bave poslovima koje ne pozdravljam, na Cetinju važe kao uzorni ljudi pred kojima bi mogao čovjek zlato da prospe, a da ne bi apsolutno ništa uzeli. Ta orijentacija prema zapadu je najkarakterističnija za njih, jer na Cetinje se skoro i ne pamti da je neko nešto ukrao. Bezbjedno stoje kola otvorena. Ne pamti se ni da je neko turiste, kojih na Cetinju ima poprilično, pokušao opljačkati. Međutim, u Italiji su i u drugim zemljama veoma prepoznatljivi."
