Miloš Urošević, aktivista za ljudska prava iz Beograda, za ‘Zašto?’ objašnjava zbog čega većina naredbodvaca i izvršilaca zločina u mjestu Štrpci u BiH u februaru 1993., kada je 20 nesrpskih putnika oteto iz voza Beograd-Bar i ubijeno od strane pripadnika Vojske Republike Srpske, nisu procesuirani ni nakon 25 godina.
Učesnici
Zločin u Štrpcima je jedan od onih zločina koji je jasan pokazatelj da zločini u bivšoj Jugoslaviji nisu bili incidenti nego da su bili državno organizovani, da ih je organizovala država Srbija koja je imala ogromnu vojnu, policijsku i političku moć i kao takva uticala na Vojsku Republike Srpske.
Znamo da je vojna formacija ‘Osvetnici’ delovala u rezervnom sastavu Višegradske brigade Vojske Republike Srpske.
Takođe je jasan pokazatelj to što posle 25 godina mi za ovaj zločin imamo samo dvojicu procesuiranih osoba, pukih počinilaca, što pokazuje nedostatsk političke volje sadašnjih vlasti u Srbiji, što nimalo ne čudi jer se uopšte ne radi o ljudima koji su bili za vreme rata puki posmatraci nego vrlo aktivni učesnici u ratnim dešavanjima.
Vladavina prava
Njihov odnos prema prošlosti je odnos prema zločinu i odnos prema porodicama žrtava, budući da država Srbija odbija da obešteti porodice žrtava kako otmice u Štrpcima tako i otmice u Sjeverinu, pod izgovorm da se zločin nije desio na teritoriji Srbije i da oni nisu ubijeni od strane neprijateljske oružane formacije.
Tek onda kada država Srbija bude preuzela korake da obešteti žrtve, da prizna da se radi o državno organizovanom zločinu, budući da mi znamo da je sve bilo planirano unapred, društvo u Srbiji će moći da ide dalje u pogledu kako poštovanja ljudskih prava, tako i same vladavine prava.
Zločin u Štrpcima je jedan od onih zločina koji je jasan pokazatelj da zločini u bivšoj Jugoslaviji nisu bili incidenti nego da su bili državno organizovani, kaže Miloš Urošević, beogradski aktivista
Mi kao organizacije za ljudska prava i organizacije civilnog društva možemo da pokrećemo brojne zakonodavne inicijative, kao što već i pokrećemo.
Međutim, živimo u državi koja sve naše zahteve odbija ali imamo još jedan problem a to je ponašanje međunarodne zajednice, odnosno odnos koji ona ima prema sadašnjim vlastima u Srbiji, budući da ih ona smatra garantom mira i stabilnosti u regionu. Mi se sa tim stavom duboko ne slažemo.
Mi smatramo da bez pravde nema pravednog mira i sve dok vlasti u Srbiji budu imale ovakav ignorantski odnos prema zločinima i prema poricanju istih, društvo u Srbiji i same porodice žrtava biće taoci takve politike.