Prizori Tadžikistana na godišnjicu završetka rata

Demonstranti se suočavaju sa vladinim trupama u ulici Putovskog u Tadžikistanu, glavnom gradu Dušanbeu, u februaru 1990. To je označilo trenutak kada su se islamisti pojavili na političkoj sceni zemlje i krvavih nereda koji su doveli do smrti 28 ljudi. Vlasti su proglasile vanredno stanje i uvele policijski čas.

Političke tenzije porasle su masovnim mitingom u blizini Tadžikistanskog parlamenta u julu 1991. Demonstranti su tražili ostavku vlade i nacionalizaciju imovine koju je držala Tadžikistanska komunistička partija.

Kako se Sovjetski Savez raspadao, Tadžikistanski nacionalizam je narastao i komunistički simboli su padali. Stari Tadžikistanac gleda srušeni kip ruskog revolucionarnog vođe Vladimira Lenjina u centru Dušanbea 28. septembra 1991.

Pristalice vlade kaznile su one koji su osporavali vlast dok su u Dušanbeu tokom maja 1992. rasli nasilni incidenti.
 

Tenkovi iz ruske baze raspoređeni su na ulicama grada Bokhtar (tada Qurghonteppe) u ljeto 1992. godine.

Godine 1992., tokom 16. zasjedanja Vrhovnog vijeća Tadžikistana u Hujandu, Emomali Rahmon (lijevo) izabran je za predsjednika parlamenta i šefa države.

Borci predsjedničke garde nose svoje ranjenike u sklonište u Kurgan-Tyube blizu Dušanbea, 11. avgusta 1997. U petogodišnjem sukobu ubijeno je više od 150.000 ljudi.

Tadžikistanske izbjeglice u Afganistanu. Tokom petogodišnjeg građanskog rata, jedna desetina tadžikistanskog stanovništva pobjegla je iz svoje zemlje.

Kamp Sakhi, na sjeveru Afganistana, izgrađen je za Tadžikistanske izbjeglice 1993. godine.
 

Tadžikistanske izbjeglice vraćaju se kućama u oktobru 1997. godine nakon što su napustile Mazar-e Sharif, Afganistan.

Moskva je poslala ruske trupe u Tadžikistan da pomognu vladi. Na slici je general Pavel Lipsky, zamjenik zapovjednika ruskih mirovnih snaga, 16. avgusta 1997.

Vladini vojnici na periferiji Kabodiena u avgustu 1997.

Sastanak vodstva Tadžikistanske vlade i opozicije u Afganistanu u Kabulu pod pokroviteljstvom Ujedinjenih nacija(UN) i afganistanskog predsjednika Burhonuddina Rabbanija

Tadžikistanski predsjednik Emomali Rahmon (lijevo) i lider islamske opozicije Said Abdullo Nuri (desno) tokom ceremonije obilježavanja potpisivanja mirovnog sporazuma u prisustvu ruskog premijera Viktora Černomirdina(Chernomyrdin) 23. decembra 1996. godine. U centru je specijalni izaslanik generalnog sekretara UN-a Herd Merrem.

Tadžikistanski predsjednik Rahmon (desno) i lider opozicije Nuri (lijevo) potpisali su opšti mirovni sporazum u Moskvi 27. juna 1997. Ceremoniji potpisivanja prisustvovao je ruski predsjednik Boris Jeljcin (drugo desno).

Provedba mirovnih sporazuma omogućila je hiljadama Tadžikistanskih izbjeglica da se vrate u rodnu zemlju u oktobru 1997.

Tadžikistanske izbjeglice, koje su pobjegle u grad Mazar-e Sharif u susjednom Afganistanu, vratile su se u Tadžikistan u oktobru 1997.