Pred Haškim tribunalom u ponedjeljak je nastavljeno suđenje Radovanu Karadžiću unakrsnim ispitivanjem svjedoka, nekadašnjeg visokog zvaničnika UNPROFOR-a u BiH, Davida Harlanda.
Ispitujući svjedoka, Karadžić je kao dokaz ponudio ratne izvještaje da su srpske snage bile isprovocirane upadima Armije BiH iz zaštićenih zona Srebrenica i Žepa zbog čega su ove enklave jula '95. i napadnute. Među tim dokumentima našao se i izvještaj tadašnjeg glavnokomandujućeg UNPROFOR-a za bivšu Jugoslaviju Bernara Žanvijea od 10. jula 1995. godine.
Dejvid Harland ponovio je kako su takvi izvještaji tokom rata u BiH postojali, ali da ni tada, kao ni sada, ne misli da je to bio razlog napada srpskih snaga na Srebrenicu i zločina počinjenog 11. jula u ovom gradu:
„U ovom dokumentu kaže se da Srbi vjerovatno žele da smanje veličinu enklave, ali to je napisano u ponedeljak, 10. jula, a enklava jedva da je još uopšte postojala tog datuma. Ona je već bila smanjena. 24 sata poslije ovog izvještaja cijela enklava će biti zbrisana, ali u ovoj procjeni koju general Žanvije šalje gospodinu Ananu nema ničega o tome da Srbi možda imaju namjeru da eliminišu cijelu srebreničku enklavu, iako je u tom trenutku bilo očigledno da oni to žele da urade.“
Harland je ipak potvrdio da su zaštićene zone Srebrenice i Žepe podrazumijevale i potpunu demilitarizaciju, ali da se tog međunarodnog standarda nisu pridržavale ni jedna od zaraćenih strana u BiH.
Na Karadžićevu primjedbu da je u konvojima UNPROFOR-a u BiH, uz humanitarnu pomoć, švercovano i oružje za naoružavanje pripadnika Armije BiH, i da su zbog toga povremeno zaustavljani, Harland je odgovorio:
„Ne, ne bih se složio. Ustvari, postoji dokument, „direktiva 7“, koji ste vi potpisali, u kojoj se navodi da će cilj srpskih snaga 95. godine biti da zatvori enklave i to je potpuno u skladu i sa našim pogledom na stvar. Dolazilo je do grubih kršenja. Neko bi itekako proizvoljno izjavio: „petkom niko nema pravo da se kreće“, bez obzira kakve humanitarne potrebe postoje.“
Odgovarajući na Karadžićeve tvrdnje da je dio humanitarne pomoći najmjenjene građanima Sarajeva sakrivan u rezerve i švercovan, Harland je odgovorio da je u Sarajevu tokom rata postojao ozbiljan problem organizovanog kriminala, ali da se time ne može pravdati višegodišnja blokada grada.
U programu Pred licem pravde koji se emituje svake nedjelje u 18 i 30 sati sati kao i u redovnim dnevnim emisijama, RSE izvještava o suđenju Radovanu Karadžiću, bivšem vođi bosanskih Srba koji je uhapšen 21. jula 2008. godine u Beogradu.
Optužnica tereti Karadžića za najteže ratne zločine u 11 tačaka od kojih se dvije odnose na genocid. Ostale tačke otužnice odnose se na zločine protiv čovečnosti i kršenja zakona i običaja ratovanja počinjene tokom rata u BiH od 1992.
Ratni predsjednik samoproglašene republike bosanskih Srba, kasnije preimenovane u Republika Srpska (RS), najviši je zvaničnik, pored Miloševića, kome se sudi pred Haškim tribunalom. Više tekstova o suđenju Karadžiću pročitajte ovdje.
Ispitujući svjedoka, Karadžić je kao dokaz ponudio ratne izvještaje da su srpske snage bile isprovocirane upadima Armije BiH iz zaštićenih zona Srebrenica i Žepa zbog čega su ove enklave jula '95. i napadnute. Među tim dokumentima našao se i izvještaj tadašnjeg glavnokomandujućeg UNPROFOR-a za bivšu Jugoslaviju Bernara Žanvijea od 10. jula 1995. godine.
Dejvid Harland ponovio je kako su takvi izvještaji tokom rata u BiH postojali, ali da ni tada, kao ni sada, ne misli da je to bio razlog napada srpskih snaga na Srebrenicu i zločina počinjenog 11. jula u ovom gradu:
„U ovom dokumentu kaže se da Srbi vjerovatno žele da smanje veličinu enklave, ali to je napisano u ponedeljak, 10. jula, a enklava jedva da je još uopšte postojala tog datuma. Ona je već bila smanjena. 24 sata poslije ovog izvještaja cijela enklava će biti zbrisana, ali u ovoj procjeni koju general Žanvije šalje gospodinu Ananu nema ničega o tome da Srbi možda imaju namjeru da eliminišu cijelu srebreničku enklavu, iako je u tom trenutku bilo očigledno da oni to žele da urade.“
Harland je ipak potvrdio da su zaštićene zone Srebrenice i Žepe podrazumijevale i potpunu demilitarizaciju, ali da se tog međunarodnog standarda nisu pridržavale ni jedna od zaraćenih strana u BiH.
Na Karadžićevu primjedbu da je u konvojima UNPROFOR-a u BiH, uz humanitarnu pomoć, švercovano i oružje za naoružavanje pripadnika Armije BiH, i da su zbog toga povremeno zaustavljani, Harland je odgovorio:
„Ne, ne bih se složio. Ustvari, postoji dokument, „direktiva 7“, koji ste vi potpisali, u kojoj se navodi da će cilj srpskih snaga 95. godine biti da zatvori enklave i to je potpuno u skladu i sa našim pogledom na stvar. Dolazilo je do grubih kršenja. Neko bi itekako proizvoljno izjavio: „petkom niko nema pravo da se kreće“, bez obzira kakve humanitarne potrebe postoje.“
Odgovarajući na Karadžićeve tvrdnje da je dio humanitarne pomoći najmjenjene građanima Sarajeva sakrivan u rezerve i švercovan, Harland je odgovorio da je u Sarajevu tokom rata postojao ozbiljan problem organizovanog kriminala, ali da se time ne može pravdati višegodišnja blokada grada.
Suđenje Karadžiću
O suđenju KaradžićuU programu Pred licem pravde koji se emituje svake nedjelje u 18 i 30 sati sati kao i u redovnim dnevnim emisijama, RSE izvještava o suđenju Radovanu Karadžiću, bivšem vođi bosanskih Srba koji je uhapšen 21. jula 2008. godine u Beogradu.
Optužnica tereti Karadžića za najteže ratne zločine u 11 tačaka od kojih se dvije odnose na genocid. Ostale tačke otužnice odnose se na zločine protiv čovečnosti i kršenja zakona i običaja ratovanja počinjene tokom rata u BiH od 1992.
Ratni predsjednik samoproglašene republike bosanskih Srba, kasnije preimenovane u Republika Srpska (RS), najviši je zvaničnik, pored Miloševića, kome se sudi pred Haškim tribunalom. Više tekstova o suđenju Karadžiću pročitajte ovdje.