Sudeći prema navodima predstavnika srpskih nacionalnih organizacija iz regiona, položaj srpskog naroda u državama regiona je izuzetno težak i suočava se sa napadima sa svih strana. Na konferenciji o položaju i perspektivi srpskog naroda, u organizaciji Srpskog nacionalnog savjeta iz Crne Gore, iznesene su optužbe na račun vlasti država regiona i drugih organizacije da žele da uruše srpsko nacionalno biće.
Opasnost od urušavanja srpstva i srpske nacionalne svijesti postoji u svim državama bivše Jugoslavije kao i van tog prostora, čulo se na skupu u organizaciji Srpskog nacionalnog savjeta na kojem su učestvovali predstavnici nacionalnih i nacionalističkih organizacija iz regiona. Tako Milan Japundžić iz Srpskog narodnog pokreta 'Svetozar Miletić' iz Novog Sada kaže da je u opasnosti srpstvo u Vojvodini:
,,Već sada se govori o promeni novog Ustava, o daljoj federalizaciji zemlje, već postoji pokret koji čini niz političkih subjekata a koji je poznat pod imenom Ujedinjeni regioni Srbije. Pitanje je vremena kada će vojvođanskim Srbima, i to svima i ne samo separatistima, Budimpešta realno biti mnogo bliža od Beograda."
Istoričar Predrag Vukić je konstatovao da je za Srbe najteža situacija u Crnoj Gori. On jedini spas vidi u Srpskoj pravoslavnoj crkvi, a za takvo stanje okrivljuje crnogorsku vlast, crnogorsku opoziciju, ali i vlasti u Srbiji:
,,Sve što se nama dogodilo da je crnogorska srbofobija pojava izuzetno snažnog inteziteta i da ona po svojoj jačini i probojnosti može prevazići, u hipotetičkom smislu i hrvatsku i bosansku srbofobiju. Zar nije mogao zvanični Beograd omogućiti srpskoj populaciji u Crnoj Gori da imamo svoj dnevni list, da ga zvanični Beograd finansira, da imamo svoj radio, da ga zvanični Beograd finansira, pa da imamo televiziju, da je zvanični Beograd finansira i makar jednu izdavačku kuću. Nemojte molim vas. Naravno da je to bilo moguće."
Predsjednica organizacije 'Branioci otadžbine' Ljiljana Bulatović, u javnosti poznata kao autorka knjige o Ratku Mladiću, je izrazila zabrinutost za srpski narod, odnosom Srbije prema srpskom narodu i konstatovala je da je najteže biti Srbin u Srbiji:
,,Dobro je da, uprkos onima koji nacionalističke organizacije kao što su naše ocenjuju nacističkim, ali mi smo postojani i nacionalizam je plemenito, jedno od najplemenitijih ljudskih osećanja i da nas to ovde okuplja na najplemenitiji način. Moramo nagovoriti Srbiju da jeste matica srpskog naroda i da brine o pravima srpskog naroda, počev najpre od prava srpskog naroda u samoj Srbiji."
Milenko Jovanović iz udruženja koje okuplja izbjegličke i raseljeničke organizacije je kritikovao crnogorsku vlast, ocjenjujući da vrši dikriminaciju prema izbjeglima sa Kosova. Predstavnik organizacije 'Stara Raška' je upozorio na teritorijalnu organizaciju Srbije kao i na to da se u samoj Srbiji sve više koristi termin Sandžak, a ne Raška.
,,Izražavam ozbiljnu zabrinutost što se skoro u svim sredstvima javnog informisanja u Srbiji upotrebljava reč Sandžak, sa namerom da se njom označi deo teritorije Srbije. Zabrinutost je toliko veća jer te iste termine u istom kontekstu korsite visoki vladini zvaničnici i ostali visoki državni službenici."
Opasnost od urušavanja srpstva i srpske nacionalne svijesti postoji u svim državama bivše Jugoslavije kao i van tog prostora, čulo se na skupu u organizaciji Srpskog nacionalnog savjeta na kojem su učestvovali predstavnici nacionalnih i nacionalističkih organizacija iz regiona. Tako Milan Japundžić iz Srpskog narodnog pokreta 'Svetozar Miletić' iz Novog Sada kaže da je u opasnosti srpstvo u Vojvodini:
,,Već sada se govori o promeni novog Ustava, o daljoj federalizaciji zemlje, već postoji pokret koji čini niz političkih subjekata a koji je poznat pod imenom Ujedinjeni regioni Srbije. Pitanje je vremena kada će vojvođanskim Srbima, i to svima i ne samo separatistima, Budimpešta realno biti mnogo bliža od Beograda."
Istoričar Predrag Vukić je konstatovao da je za Srbe najteža situacija u Crnoj Gori. On jedini spas vidi u Srpskoj pravoslavnoj crkvi, a za takvo stanje okrivljuje crnogorsku vlast, crnogorsku opoziciju, ali i vlasti u Srbiji:
,,Sve što se nama dogodilo da je crnogorska srbofobija pojava izuzetno snažnog inteziteta i da ona po svojoj jačini i probojnosti može prevazići, u hipotetičkom smislu i hrvatsku i bosansku srbofobiju. Zar nije mogao zvanični Beograd omogućiti srpskoj populaciji u Crnoj Gori da imamo svoj dnevni list, da ga zvanični Beograd finansira, da imamo svoj radio, da ga zvanični Beograd finansira, pa da imamo televiziju, da je zvanični Beograd finansira i makar jednu izdavačku kuću. Nemojte molim vas. Naravno da je to bilo moguće."
Predsjednica organizacije 'Branioci otadžbine' Ljiljana Bulatović, u javnosti poznata kao autorka knjige o Ratku Mladiću, je izrazila zabrinutost za srpski narod, odnosom Srbije prema srpskom narodu i konstatovala je da je najteže biti Srbin u Srbiji:
,,Dobro je da, uprkos onima koji nacionalističke organizacije kao što su naše ocenjuju nacističkim, ali mi smo postojani i nacionalizam je plemenito, jedno od najplemenitijih ljudskih osećanja i da nas to ovde okuplja na najplemenitiji način. Moramo nagovoriti Srbiju da jeste matica srpskog naroda i da brine o pravima srpskog naroda, počev najpre od prava srpskog naroda u samoj Srbiji."
Milenko Jovanović iz udruženja koje okuplja izbjegličke i raseljeničke organizacije je kritikovao crnogorsku vlast, ocjenjujući da vrši dikriminaciju prema izbjeglima sa Kosova. Predstavnik organizacije 'Stara Raška' je upozorio na teritorijalnu organizaciju Srbije kao i na to da se u samoj Srbiji sve više koristi termin Sandžak, a ne Raška.
,,Izražavam ozbiljnu zabrinutost što se skoro u svim sredstvima javnog informisanja u Srbiji upotrebljava reč Sandžak, sa namerom da se njom označi deo teritorije Srbije. Zabrinutost je toliko veća jer te iste termine u istom kontekstu korsite visoki vladini zvaničnici i ostali visoki državni službenici."