PEN Centar u Bosni i Hercegovini od prvog aprila preuzima organizaciju Rezidencijalnog programa za pisce i prevodioce iz Albanije, Bugarske, Crne Gore, Hrvatske, Kosova, Makedonije, Njemačke, Rumunije, Slovenije i Srbije. Program je zamišljen da etabliranom piscu ili prevodiocu pruži jednomjesečni boravak u Sarajevu. Po okončanju boravka, učesnici su dužni da objave tekstove o svojoj percepciji života u glavnom gradu Bosne i Hercegovine.
Pisati inspirisani Sarajevom, upoznati kulturu grada, posebno književno stvaralaštvo, te pored prijestolnice posjetiti još jedan bh. grad po izboru gosta - misija je Rezidencijalnog programa za pisce i prevodioce koji inicira i finansira organizacija Traduki, a podršku pružaju i zemlje njemačkog govornog područja.
„Ime traduki je porijeklom esperanto jezik i znači prevoditi. Osnovna namjera ovog programa je da su u fokusu prevoditelji koji se bave književnim prijevodima i to je ono što prvenstveno podržavamo - prijevode književnosti sa njemačkog jezika na jezike Jugoistočne Evrope, sa jezika Jugoistočne Evrope na njemački i između jezika Jugoistočne Evrope. Tako da ukupno postoji oko 80 jezičkih kombinacija sa kojih i na koje se može prevoditi u okviru našeg programa“, kaže koordinatorka regionalnog ureda Tradukija u Sarajevu Hana Stojić.
Pored Sarajeva, Rezidencijalni program za pisce i prevodioce djeluje i u Splitu, Beogradu, Tirani, a uskoro i u Prištini. Tri su kriterijuma za učešće književnih kreativaca.
„Da je dobar književnik ili književnica, dobra izdavačka kuća, te dobar prevoditelj ili prevoditeljica. Mi nemamo nikakve spiskove ili prijedloge šta mislimo da bi se trebalo prevoditi, već uzimamo u obzir ono što tržište traži i što može da izdrži. Svi prijedlozi nam dolaze kao preporuke iz izdavačkih kuća, tako da kada mi podržimo neki naslov, u tom trenutku već treba da postoji interes u jednoj zemlji da se ta knjiga prevede i plasira na tržištu“, navodi Stojić.
U aprilu svoje gostovanje u Rezidencijalnom programu najavili su prevoditeljka Rada Sharlandzieva iz Sofije, pjesnik Claudiu Komartin iz Bukurešta, te sociolog i
„Dobijete poruku da to što radite neko prepoznaje i vrednuje, i samim tim vam šalje poruku da trebate raditi dalje, a to je strašno važna stvar. Dakle, ne pišete uludo i uzaludno. Ne gledam na svoje pisanje kao stvar neke inspiracije, da su pisci neki odabrani ljudi, oni su drugačiji samo utoliko što preuzimaju odgovornost da progovore o onome što vide oko sebe i to na jedan drugačiji način, te da stupe u dijalog sa svojim okruženjem“, kaže Bojan Krivokapić.
Na pitanje RSE može li Sarajevo biti inspiracija za pisanje, Bojan kaže:
„Za mene je Sarajevo jedno mesto gde vam se stalno izmiče tlo pod nogama, vaši identiteti se stalno menjaju, to je mesto koje vri i u dobrom i u lošem smislu. Da nisam ranije živeo u Sarajevu sigurno bih sada bio fasciniran pa bih padao u trans kako je to sve prekrasno, ali kada uđete u srž grada, vrlo dobro znam koje probleme ima. Ali, baš zato što je u toj dinamici mislim da se drugačije promišlja život u Sarajevu, ništa nije onako kako se čini, sve je, zapravo, drugačije i ne možeš da predvidiš ni drugi korak koji te čeka, a još manje treći ili četvrti.“
Održavanje Rezidencijalnog programa za pisce i prevodioce u Sarajevu je prilika da se dodatno afirmiše i PEN centar u BiH.
„Jako se radujem ovom programu, mada PEN nema od toga nikakvog profita. Veća je investicija u samu ideju - nastojimo da dovedemo mlade pisce, one koji nisu opterećeni prošlošću, odnosno one pisce koji žele da prave takozvane mostove i da komuniciraju sa piscima iz susjednih zemalja“, ističe izvršna direktorka Centra Ferida Duraković.
Činjenica je, navodi Duraković, da zemlje Balkana o književnosti naroda Istočne i Jugoistočne Evrope znaju daleko manje nego o stvaralaštvu Zapada. Stoga je uloga Rezidencijalnog programa za pisce i prevodioce još značajnija.
„Smatram da je to pitanje ideologije, na način na koji, recimo u BiH, upoznajemo pisce sa Dalekog Istoka, o kojima nismo znali mnogo. Sada postoji mogućnost da upoznamo sve, pa da onda biramo šta nam se dopada, znači ne ono što nam se nudi na pladnju. Ovako se javlja mogućnost da mladi pisci upoznaju bosanskohercegovačke pisce, te da mi upoznamo pisce iz drugih zemalja regije, te da počnemo prevoditi njihove književnosti i da se napokon upoznamo kao dobri susjedi“, zaključuje Duraković.
Pisati inspirisani Sarajevom, upoznati kulturu grada, posebno književno stvaralaštvo, te pored prijestolnice posjetiti još jedan bh. grad po izboru gosta - misija je Rezidencijalnog programa za pisce i prevodioce koji inicira i finansira organizacija Traduki, a podršku pružaju i zemlje njemačkog govornog područja.
„Ime traduki je porijeklom esperanto jezik i znači prevoditi. Osnovna namjera ovog programa je da su u fokusu prevoditelji koji se bave književnim prijevodima i to je ono što prvenstveno podržavamo - prijevode književnosti sa njemačkog jezika na jezike Jugoistočne Evrope, sa jezika Jugoistočne Evrope na njemački i između jezika Jugoistočne Evrope. Tako da ukupno postoji oko 80 jezičkih kombinacija sa kojih i na koje se može prevoditi u okviru našeg programa“, kaže koordinatorka regionalnog ureda Tradukija u Sarajevu Hana Stojić.
Pored Sarajeva, Rezidencijalni program za pisce i prevodioce djeluje i u Splitu, Beogradu, Tirani, a uskoro i u Prištini. Tri su kriterijuma za učešće književnih kreativaca.
„Da je dobar književnik ili književnica, dobra izdavačka kuća, te dobar prevoditelj ili prevoditeljica. Mi nemamo nikakve spiskove ili prijedloge šta mislimo da bi se trebalo prevoditi, već uzimamo u obzir ono što tržište traži i što može da izdrži. Svi prijedlozi nam dolaze kao preporuke iz izdavačkih kuća, tako da kada mi podržimo neki naslov, u tom trenutku već treba da postoji interes u jednoj zemlji da se ta knjiga prevede i plasira na tržištu“, navodi Stojić.
U aprilu svoje gostovanje u Rezidencijalnom programu najavili su prevoditeljka Rada Sharlandzieva iz Sofije, pjesnik Claudiu Komartin iz Bukurešta, te sociolog i
Bojan Krivokapić
pisac Srećko Horvat iz Zagreba. Prvi među ovim gostima je mladi novosadski pjesnik Bojan Krivokapić. Iako je ranije živio u Sarajevu, budući da je tu završio postdiplomski studij, Bojan navodi da je učešće u Rezidencijalnom programu velika prilika za svakog književnika.„Dobijete poruku da to što radite neko prepoznaje i vrednuje, i samim tim vam šalje poruku da trebate raditi dalje, a to je strašno važna stvar. Dakle, ne pišete uludo i uzaludno. Ne gledam na svoje pisanje kao stvar neke inspiracije, da su pisci neki odabrani ljudi, oni su drugačiji samo utoliko što preuzimaju odgovornost da progovore o onome što vide oko sebe i to na jedan drugačiji način, te da stupe u dijalog sa svojim okruženjem“, kaže Bojan Krivokapić.
Na pitanje RSE može li Sarajevo biti inspiracija za pisanje, Bojan kaže:
„Za mene je Sarajevo jedno mesto gde vam se stalno izmiče tlo pod nogama, vaši identiteti se stalno menjaju, to je mesto koje vri i u dobrom i u lošem smislu. Da nisam ranije živeo u Sarajevu sigurno bih sada bio fasciniran pa bih padao u trans kako je to sve prekrasno, ali kada uđete u srž grada, vrlo dobro znam koje probleme ima. Ali, baš zato što je u toj dinamici mislim da se drugačije promišlja život u Sarajevu, ništa nije onako kako se čini, sve je, zapravo, drugačije i ne možeš da predvidiš ni drugi korak koji te čeka, a još manje treći ili četvrti.“
Održavanje Rezidencijalnog programa za pisce i prevodioce u Sarajevu je prilika da se dodatno afirmiše i PEN centar u BiH.
„Jako se radujem ovom programu, mada PEN nema od toga nikakvog profita. Veća je investicija u samu ideju - nastojimo da dovedemo mlade pisce, one koji nisu opterećeni prošlošću, odnosno one pisce koji žele da prave takozvane mostove i da komuniciraju sa piscima iz susjednih zemalja“, ističe izvršna direktorka Centra Ferida Duraković.
Činjenica je, navodi Duraković, da zemlje Balkana o književnosti naroda Istočne i Jugoistočne Evrope znaju daleko manje nego o stvaralaštvu Zapada. Stoga je uloga Rezidencijalnog programa za pisce i prevodioce još značajnija.
„Smatram da je to pitanje ideologije, na način na koji, recimo u BiH, upoznajemo pisce sa Dalekog Istoka, o kojima nismo znali mnogo. Sada postoji mogućnost da upoznamo sve, pa da onda biramo šta nam se dopada, znači ne ono što nam se nudi na pladnju. Ovako se javlja mogućnost da mladi pisci upoznaju bosanskohercegovačke pisce, te da mi upoznamo pisce iz drugih zemalja regije, te da počnemo prevoditi njihove književnosti i da se napokon upoznamo kao dobri susjedi“, zaključuje Duraković.