Vječni rat: Borbe za teritoriju Ukrajine kroz 20. vijek

Austrijski vojnici u rovu južno od Rivne, novembar 1915.
Na početku 20. vijeka Rusko Carstvo kontrolisalo je većinu teritorije današnje Ukrajine dok je Austro-ugarska držala položaje na zapadu. Dvije neprijateljske sile borile su se za kontrolu regije tokom cijelog Prvog svjetskog rata.  

Škodin "opsadni minobacač" kojim su upravljale austrougarske snage negdje u današnjoj Ukrajini 1915. Minobacač je bacao granate teške 384 kilograma, a kasnije su ga koristili nacisti u Drugom svjetskom ratu.

Austro-ugarske snage prelaze rijeku Bug 1915. Plovni put je dio današnje granice između Poljske i Ukrajine.

 

Ruski general Aleksej Brusilov u Rivni u oktobru 1915.
Carski general bio je odgovoran za jednu od najsmrtonosnijih ofanziva u vojnoj istoriji kada su ruske snage napale austrougarske linije u regijama Lavova i Volina 1916. Ubijeno je i ranjeno više od milion ljudi na obje strane u Brusilovljevoj ofanzivi, koja se smatrala uspjehom sila Antante. Brusilov se pridružio Crvenoj armiji nakon boljševičke revolucije.

Austro-ugarske snage okupljaju se ispod vijadukta koji su uništile ruske snage u povlačenju kod Žovnivke, blizu Ternopila, 1915.

Njemački vojnici na kijevskom trgu Majdan, najvjerovatnije u martu 1918.
Nakon revolucije 1917. Koja je dovela Lenjinove boljševike nav last, Rusija je izašla iz Prvog svjetskog rata, ali formalni pregovori o mirovnom sporazumu sa centralnim silama nisu uspjeli. Njemačka, Austro-Ugarska i njihovi saveznici tada su jurišali preko većeg dijela današnje Ukrajine u ofanzivi nazvanoj Operacija Udar šakom prije nego što su novi komunistički lideri Rusije konačno pristali na skupi mirovni sporazum.

Njemačke trupe gledaju ruske ratne brodove u luci Sevastopolj u maju 1918.
U posljednjim mjesecima Prvog svjetskog rata njemačke snage nakratko su se udružile s ukrajinskim nacionalističkim borcima na Krimu kako bi potisnule boljševičke borce s poluostrva.

Ukrajinci tokom njemačke okupacije 1918. drže portret Tarasa Ševčenka u središtu Kijeva. Ševčenko je bio pjesnik na ukrajinskom jeziku i figura ukrajinskih pokreta za nezavisnost.

Improvizovano oklopno vozilo poznato kao tenk Piłsudskog, po poljskom vođi Jozefu Pilsudskom. Ratnia mašina vjerovatno je fotografisana u Lavovu i nosi poljskog bijelog orla i američku zastavu.
Nakon raspada Austro-Ugarskog Carstva 1918. godine, etnički Poljaci i Ukrajinci vodili su žestok rat za kontrolu nad Lavovom, Zakarpatjem i drugim regijama današnje zapadne Ukrajine.

Poljska vojna straža ispred zgrade u Lavovu u februaru 1919. dok traje sastanak francuske, britanske, poljske i ukrajinske delegacije na pregovorima o okončanju poljsko-ukrajinskog rata.
Nakon sukoba Lavov je priznat kao dio Poljske. Lavov je izdržao sovjetsku, pa nacističku, pa još jednom sovjetsku vlast, sve dok nije postao ukrajinski grad 1991. nakon raspada Sovjetskog Saveza.

Nacističke trupe prelaze sovjetsku granicu u regiji Lviv u junu 1941.
Kada je nacistička Njemačka pokrenula operaciju Barbarossa, prešavši preko zapadnih granica SSSR-a, sovjetska Ukrajina podnijela je najveći dio napada. Milioni ukrajinskih civila ubijeni su u invaziji i kasnijoj nacističkoj okupaciji, a stotine hiljada Jevreja koji su živjeli u sovjetskoj Ukrajini odvedeni su u koncentracione logore.

Italijanski Bersaglieri (strijelci), prepoznatljivi po crnom perju koje nose na šljemovima, kreću se kroz polje kukuruza tokom invazije sovjetske Ukranije 1941 koju su vodili nacisti.
Italijanske snage koje su se borile u Sovjetskom Savezu uglavnom je zbrisala Crvena armija, a desetine hiljada italijanskih vojnika umrli su u sovjetskom zarobljeništvu.

Ukrajinke u tradicionalnoj nošnji paradiraju pod nacističkim zastavama u Lavovu tokom službene posjete Hansa Franka, njemačkog poglavara Poljske pod nacističkom okupacijom.
Mnogi ukrajinski nacionalisti su prema nacističkoj invaziji zauzeli stav "neprijatelj mog neprijatelja je moj prijatelj", pripisujući Nijemcima zasluge za istjerivanje komunističkih boljševika. Neki Ukrajinci su aktivno učestvovali u masovnim ubistvima Jevreja, dok su drugi, "pojedinci, a ponekad i cijela sela", rizikovali sve kako bi zaštitili Jevreje od nacista.

Mlada partizanka, nakon što su je zarobile sile Osovine na neindentifikovanoj lokaciji u današnjoj Ukrajini 1941.

Nacistički vojnik u zvoniku Velike Lavre u Kijevu u septembru 1941. Most preko Dnjepra se vidi u pozadini.  


 

Partizanka muze kravu 1943.

Razrušene zgrade u kijevskoj ulici Hresčatik 1942. Kijev je teško oštećen u borbi za grad i kasnijim eksplozijama mina koje su ostavile snage Crvene armije u povlačenju.

Sovjetski vojnici spremaju na prelazak rijeke Dnjepar 1943. Na lijevom natpisu piše: "U Kijev!"
Nakon što je Crvena armija porazila snage predvođene Nijemcima kod Staljingrada, zaustavilo se napredovanje nacista po Sovjetskom Savezu. Borbe su se ponovno vratile na područje današnje Ukrajine dok je sovjetska Crvena armija napredovala na zapad.

Sovjetska vojna parada održana u kijevskoj ulici Hresčatik 1958. Nakon sovjetske pobjede u Drugom svjetskom ratu, Ukrajina je ponovno postala sovjetska republika do 1991., kada je Ukrajina proglasila nezavisnost.