Krimski gradovi i pejzaži devetnaestog veka
Ova slika plaže u Jevpatoriji, na zapadu Krima, jedna je od 52 ilustracije poluostrva koje je napravio švajcarsko-italijanski umetnik Karlo Bosoli (Carlo Bossoli) (1815-84).
Ruševine neidentifikovane crkve na Krimu.
Bosoli je većinu mladosti proveo u Odesi u tadašnjoj Ruskoj Imperiji. Od 1840. do 1842. putovao je po Krimu da bi na slikama predstavio njegovu kulturu i pejzaž pre nego što su kamere postale široko dostupne.
Krimski Tatari plešu u Masandri, na jugu Krima.
Na poluostrvu Krim 1853. je izbio rat između Rusije i saveza Otomanskog carstva, Britanije, Francuske i Sardinije, što je izazvalo veliko interesovanje javnosti za taj malo poznat region.
Pogled na grad Jalta na jugu Krima.
Dok je rat bio u toku, londonska izdavačka kuća se obratila već etabliranom Bosoliju s ponudom da reprodukuje njegove ranije slike Krima za knjigu s objašnjenjima.
Karavan Tatara putuje ravnicom na Krimu.
Knjiga pod naslovom "Prelepi pejzaži i važna zanimljiva mesta širom Krima" objavljena je 1856. Iste godine, Bosolijeve slike Krima bile su na izložbi predstavljene radoznaloj publici u Londonu.
Škola krimskih Tatara na neodređenoj lokaciji na Krimu.
Od oko 500 primeraka knjige koji su objavljeni, jedan se danas nalazi u DeGolier biblioteci Južnog metodističkog univerziteta u Teksasu. Slike u knjizi su upečatljive zbog uglavnom izgubljenog sveta koji su zahvatile, kao i zbog kontinuiranog geopolitičkog značaja mnogih znamenitosti koje je Bosoli naslikao.
Zmijsko ostrvo tokom olujnog dana.
To ostrvo postalo je poznato kao položaj ukrajinskih trupa koje su prkosile ruskom ratnom brodu na početku invazije Rusije na Ukrajinu 2022. godine, ali njegova burna istorija seže do rane grčke civilizacije.
Na ostrvu se nekada nalazio Ahilov hram. U vreme Bosolijevih slika za ostrvo su se borili Otomansko i Rusko carstvo, da bi potom bilo pod kontrolom Rumunije. Sovjetska mornarica je zauzela ostrvo u Drugom svetskom ratu, a zatim ga je posle raspada Sovjetskog Saveza nasledila Ukrajina.
Sevastopolj iz perspektive "stražarske kule" u centru grada.
Lučki grad je pod ruskom kontrolom otkad je Krim nasilno pripojen 2014. i više puta je od početka ruske invazije na Ukrajinu 2022. bio meta raketnih udara.
Grad Bahčisaraj bio je glavni grad Krimskog kanata sve dok taj entitet nije anektirala Rusija 1783.
Iz Bahčisaraja su nestali muslimanski Tatari pošto je Staljinov Sovjetski Savez masovno deportovao tu etničku manjinu kao kolektivnu kaznu zbog toga što su se neki Tatari borili na strani nacista u Drugom svetskom ratu.
Kuća krimskih Tatara u selu Alupka.
Prema Bosoliju, takve seoske kuće su često građene na kamenim izdancima koji bi poslužili kao jedan zid kuće.
"Krov je ravan, a na njemu se obično kada je lepo vreme ukućani okupljaju, rade ili uživaju u društvu jedni drugih", napisao je umetnik.
Mitridatova grobnica na obali Krima blizu Kerča.
Veruje se da je ova zagrobna odaja izgrađena za ostatke kralja Spartokida, tračke dinastije koja je vladala poluostrvom Krim pre oko 2.200 godina. Pljačkaši grobnica opljačkali su je davno pre nego što ju je Bosoli naslikao.
Pogled na planinu Mitridat s priobalnog puta u Kerču
S ove tačke danas bi se Kerčki most do Rusije mogao videti sa leve strane, nekih dva i po kilometra iza planine.
Pogled na Kerč s planine Mitridat.
Spomenik s desne strane bio je mauzolej ruskom arheologu Ivanu Stempkovskom koji je oštećen u borbama, posle čega su ga srušili Sovjeti, nakon što je Kerč ponovo oslobođen od nacista 1944. godine.
Bilohirsk je među krimskim Tatarima bio poznat kao Karasubazar, što znači "pijaca na reci Karasu".
Krimsko ime se odnosi na gradsku pijacu, na kojoj se nalazila velika pijaca robova gde se trgovalo kidnapovanim Slovenima tokom Krimskog kanata.
Mesto Balaklava viđeno s utvrđenje koje je napravljeno u vreme kada je ta oblast bila pod kontrolom Đenove.
Balaklava je postala simbol Krimskog rata u Britaniji zbog bitke s mnogo žrtava za kontrolu nad zalivom.
Kanova palata u Bahčisaraju.
Knjiga krimskih slika Bosoliju je obezbedila platu, ali verovatno nije puno doprinela njegovom statusu u svetu umetnosti. U vreme kada je knjiga objavljena 1856. godine, umetnikovo tehničko umeće je značajno napredovalo u odnosu na njegove krimske radove iz mladosti, što se može videti na ovoj slici Bahčisaraja iz 1857. godine. Bosoli je umro 1884. i sahranjen je u Luganu u Švajcarskoj.