Aleksej Kišjuhas, novosadski sociolog i kolumnista, za ‘Zašto?’ objašnjava zbog čega je ruski predsjednik Vladimir Putin ubjedljivo najpopularniji inostrani političar u Srbiji, ispred kineskog lidera Si Đinpinga i sa više nego dvostrukom jačom ‘podrškom’ u odnosu na njemačku kancelarku Angelu Merkel, kako su pokazali rezultati istraživanja Medijum Galupa objavljeni ove sedmice.
- Čvrstorukaš
Postoji najmanje dva razloga zbog kojih je Vladimir Putin ubedljivo najpopularniji političar iz inostranstva u Srbiji.
Prvo, Putin je paradigma autokratskog ili nedemokratskog lidera.
Dakle, samovoljnog čvrstorukaša i lupača pesnicom po stolu koji ‘rešava stvar’, sasvim neopterećen institucijama, procedurama, sistemom i bilo čim drugim osim lične volje.
Upravo to je modus politike koji dominira i koji se neguje u Srbiji i zato se on prepoznaje u Putinu.
- Slika i prilika
I nije to ništa novo, nivo demokratske političke kulture i političkog pluralizma je na ovim prostorima vekovima bio minimalan ili nepostojeći.
Tada se demokratija, parlamentarizam, izbori, politička opozicija, civilno društvo itd. percipiraju kao nužna zla koja bespotrebno komplikuju stvari jer stoje između vođe i naroda.
Ne iznenađuje što je baš Putin prepoznat kao slika i prilika takve vladavine.
- Tradicionale vrednosti
Drugo, Putin je (ispravno) prepoznat i kao globalni simbol antizapadnog, antiameričkog i uopšte antimodernog delovanja.
A upravo su antizapadnjaštvo, antiamerikanizam i antimodernost sveprisutni u ovom društvu.
Putin je političar koji insistira na tzv. ‘tradicionalnim vrednostima’, blizak je sa crkvom, protivi se pravima za LGBT osobe i tome slično, što miluje politička i sociokulturna osećanja mnogih građana Srbije.
- Vlažni snovi
Dakle, on je amalgam nedemokratske politike i antizapadne (antimoderne) kulture.
Nešto poput Dragana Markovića Palme (koji takođe deli novac unaokolo po volji, kada ne bogoradi protiv homoseksualaca), samo u zgodnijem i zategnutijem izdanju.
U tom smislu, Putin ili putinizam su poput sociopolitičke utopije za veliki deo stanovnika Srbije: sve ono što bi želeli da budu, kako bi društvo trebalo da izgleda, i o čemu (i kome) vlažno sanjaju.