U nedjelju je u Sarajevu umrla legendarna Ines Fančović, pozorišna, filmska i televizijska glumica koja je više od 60 godina igrala na zadovoljstvo brojne publike. Rođena je Šibenčanka, ali je od 1960. živjela i radila u glavnom gradu Bosne i Hercegovine, koga, uprkos brojnim prilikama i pozivima, nije napuštala ni u toku opsade.
Okruglo prije pola vijeka veliki je mag bh. pozorišta Jurislav Korjenić, osnivač Pozorišta mladih, kasnije Kamernog teatra i festivala MESS, doveo nadolazeću dalmatinsku divu u okruženje koje nikad nije ostavila. A bilo je to na obostranu korist.
Velika Ines, sve zbog svoge specifičnog pristupa autorskim tekstovima, s početka nije baš impresionirala ovdasnje ljubitelje teatra. Zašto, tumači Vojislav Vujanović, veliki poštivalac i pisac monografije.
„Sve te glumice su pokušavale da svome liku priđu kroz jednu psihološku membranu, da dokuče njihov neki unutanji, skriveni život. Međutim, Ines Fančović je najprije temeljito nastojala da prostudira tekst, ali ne zbog riječi koje se nalaze u tome tekstu, nego da pronikne iza riječi. Dakle, ona je gledala literaturu izvan sebe i tražila upravo ono što je neki pisac pokušavao da stavi u kontekst. A Ines Fančović je upravo tragala za tom tajnom koja se nalazila iza riječi. I to je bilo ono fascinirajuće koje se dugo nije moglo razumjeti.“
Kao što se ranije na nju navikla publika u Šibeniku, Splitu i Osijeku, magiju Ines Fančović prihvatili su i Sarajlije. Igrala je u bezbrojnim dramama i komedijama, domaćim i stranim, tumacila Šoa i Krležu, Brehta, Kamija, Lebovića, Lešića, Dostojevskog, Pintera, Brešana. Koga sve nije.
„Svaki njen izlazak na scenu bio je fascinirajući i izazivao kod gledališta jednu određenu euforiju“, kazao je Vujanović.
Pojavljivala se Ines na daskama bezbroj puta, odglumila u tri velike TV-serije, u dvadesetak filmova. Poslednji put prošle godine u „Cirkus Kolumbiji“ Danisa Tanovića. Otišla je da bismo se imali koga sjećati.
Okruglo prije pola vijeka veliki je mag bh. pozorišta Jurislav Korjenić, osnivač Pozorišta mladih, kasnije Kamernog teatra i festivala MESS, doveo nadolazeću dalmatinsku divu u okruženje koje nikad nije ostavila. A bilo je to na obostranu korist.
Velika Ines, sve zbog svoge specifičnog pristupa autorskim tekstovima, s početka nije baš impresionirala ovdasnje ljubitelje teatra. Zašto, tumači Vojislav Vujanović, veliki poštivalac i pisac monografije.
Vujanović: Svaki njen izlazak na scenu bio je fascinirajući i izazivao kod gledališta jednu određenu euforiju.
„Sve te glumice su pokušavale da svome liku priđu kroz jednu psihološku membranu, da dokuče njihov neki unutanji, skriveni život. Međutim, Ines Fančović je najprije temeljito nastojala da prostudira tekst, ali ne zbog riječi koje se nalaze u tome tekstu, nego da pronikne iza riječi. Dakle, ona je gledala literaturu izvan sebe i tražila upravo ono što je neki pisac pokušavao da stavi u kontekst. A Ines Fančović je upravo tragala za tom tajnom koja se nalazila iza riječi. I to je bilo ono fascinirajuće koje se dugo nije moglo razumjeti.“
Kao što se ranije na nju navikla publika u Šibeniku, Splitu i Osijeku, magiju Ines Fančović prihvatili su i Sarajlije. Igrala je u bezbrojnim dramama i komedijama, domaćim i stranim, tumacila Šoa i Krležu, Brehta, Kamija, Lebovića, Lešića, Dostojevskog, Pintera, Brešana. Koga sve nije.
„Svaki njen izlazak na scenu bio je fascinirajući i izazivao kod gledališta jednu određenu euforiju“, kazao je Vujanović.
Pojavljivala se Ines na daskama bezbroj puta, odglumila u tri velike TV-serije, u dvadesetak filmova. Poslednji put prošle godine u „Cirkus Kolumbiji“ Danisa Tanovića. Otišla je da bismo se imali koga sjećati.