Francuski predsjednik Emanuel Makron (Emmanuel Macron) biće prvi strani državni lider koji će posjetiti Bijelu kuću u okviru državne posjete tokom administracije predsjednika Donalda Trampa (Donald Trump).
Ovaj susret će, kako navodi The Washington Post, poslužiti kao snažan podsjetnik da sudbina zapadne alijanse sada leži u rukama jednog od najneobičnijih diplomatskih parova u historiji.
"Makron, koji je sa svojih 40 godina tri decenije mlađi od Trumpa, prezire tešku predsjednikovu narav kao i mnoge njegove smjernice, naročito kada je riječ o Iranu i klimatskim promjenama", piše kolumnista Washington Posta.
A ipak, prilično nevjerovatno, ove dvije ličnosti su povezane na način na koji njihovi prethodnici nikada nisu bili.
Trampovo uvažavanje Makrona povećalo je francuski utjecaj, navodi ovaj list te dodaje kako uprkos ekonomskoj moći Njemačke, Francuska uživa superiorni status priznate nuklearne sile i jedna je od pet stalnih članica Vijeća sigurnosti Ujedinjenih naroda.
Dok je Trump često napadao Njemačku zbog merkantilističke trgovačke politike, pokazivao je zahvalnost za vojnu saradnju Francuske. Pod Makronom, francuske trupe postale su najaktivniji američki vojni saveznik u borbi protiv islamske države u Siriji, Iraku i Africi.
Za manje od godinu dana nakon što je postao najmlađi francuski šef države od Napoleona, Makron se pojavio kao ključni lider zapadnog svijeta, i zajedno sa njemačkom kancelarkom Angelom Merkel, na zalasku njene karijere nakon 12 godina na vlasti, kao i sa britanskom premijerkom Terezom Mej (Theresa May ) koja je zaokupljena Brexitom, Macron je preuzeo inicijativu i prihvatio odlučnu akciju u ime Evrope.
Kao primjer, The Washington Post navodi pokretanje talasa radnih i socijalnih reformi osmišljenih kako bi modernizirao Francusku i prilagodio francusku ekonomiju globalnoj konkurenciji 21. vijeka.
Makron takođe želi da ojača Evropsku uniju kao globalnu silu i odbaci populistički nacionalizam koji prijeti da ugrozi njen uspjeh u izgradnji mirnih i prosperitetnih odnosa među bivšim protivnicima.
"Ali on također shvata da Francuska i Evropa mogu ostvariti takve ambicije samo u zajedništvu sa Sjedinjenim Državama - što čini njegovog „neobičnog ortaka“ u Bijeloj kući presudnim za ovakav plan", zaključuje kolumnista Posta.
Ideološki građanski rat u Evropi
"Emanuel Makron je upozorio na razdor, ali on mora da obuzda svog unutrašnjeg Napoleona i prihvati da Evropi treba manje Brisela, a ne više", uz ovu konstataciju londonski The Time se bavi govorom francuskog predsjednika u evropskom parlamentu.
Makronov govor u Strazburu bio je hitni poziv za liberalizmom nad autoritarizmom i za Evropsku uniju iznad rascjepkanosti, kaže britanski dnevnik. On je aludirao na Brexit usput, dok je njegov glavni fokus bila EU nakon izlaska Velike Britanije.
List ocjenjuje i da Makron igra nezvaničnu ulogu lidera reformatora EU, koju sprovodi u istoj mjeri kao i funkciju predsjednika Francuske.
Dodaje se da je njegova prva godina na vlasti bila burna kada se pogleda iz šireg političkog konteksta.
"Dvije ključne promjene su povećanje njemačkog otpora ka reformama koje je Makron imao na umu, i opadanje autoriteta Merkelove kao njemačke kancelarke," objašnjava The Times.
The Times podsjeća da je Makron rekao da postoji neka vrsta građanskog rata u Evropi, ali da je to rat ideja koji EU u sadašnjem obliku gubi i dodaje da njegov odgovor uključuje prijedloge za reformu eurozone, uključujući jedinstveni budžet, evropski monetarni fond i mjesto ministra finansija Evrope.
"Izazov za Makrona je da Evropa postane racionalnija, odgovornija i popularnija, ali ne i nadmoćna", zaključuje list.
EU mora imati kredibilnu ponudu za Zapadni Balkan
Francuski predsjednik Makron je mišljenja da Evropska Unija mora da ima kredibilnu ponudu za Zapadni Balkan, budući da postoji opasnost od rastućeg uticaja stranih sila na zemlje regiona.
Na sjednici Evropskog Parlamenta Makron je izjavio da Evropska unija ne treba da prima nove članice dok se dublje ne integriše i sprovede reforme.
Kako piše Associated Press, Makron je izjavio da ne želi da se Balkan okreće prema Turskoj, ili prema Rusiji, ali podjednako ne želi da Evropa ima problema da funkcioniše sa 28 članica, a sutra će ih biti 27.
"Možda ćemo, nakon narednih par godina, nastaviti sa 30, 32 članice pod istim pravilima," rekao je on.
Dvadeset osam država članica EU mora se jednoglasno usaglasiti oko prijema bilo koje zemlje u članstvo. Pristupanje Uniji je snažan pokretač političkih i demokratskih reformi u zemljama poput Albanije, Bosne i Hercegovine, Makedonije, Crne Gore, Srbije i Kosova.