Izložbe "Dizajn otpora" Mirka Ilića i Miltona Glejzera te "Dizajn i nezavisna kultura u Hrvatskoj 1990-2010“ Dee Vidović i Maroja Mrduljaša, otvorene su u sredu i četvrtak u okviru konferencije „(Grafički)Dizajner: autor ili univerzalni vojnik“ koja se treću godinu za redom održava u Beogradu. Prva je otvorena u Knez Mihailovoj ulici, gde su na velikim panoima prikazan je dizajn otpora, plakate, knjige, bedževe, časopise i drugi vizuelni materijali iz različitih zemalja od šezdesetih do danas koji se bavi pitanjima mira, kontrole naoružanja, ženskih i LGBT prava, religije, ratova i korporativnog okruženja.
Samo nekoliko sati nakon postavljanja, izložba je osrnavljena – na njoj su iscrtani sprejem ocila, krstovi, neki panoi su pocepani, a jedan je čak odnet.
Mirko Ilić kaže da je to očigledan dokaz netrpeljivosti prema drugom i drugačijem.
"Mislim da to pokazuje totalnu netrpljivost prema bilo čemu što je drugačije, pomanjkanje kulture, a da ne govorim da očito nitko nije imao potrebu to zaštiti.. Osim toga, gospoda koja su to radila nisu znali ni pročitati, pa su pogrešne stvari uništavali. Nisu razumjeli osnovnu poruku, jer neki radovi koje su prekrižili su na arapskom i nemaju pojma o čemu govore. Pošto su vidjeli arapska slova mislili su da to nije pozitivno", rekao je Ilić za RSE.
Kako izložba izgleda danas možete pogledati u video prilogu.
http://www.youtube.com/embed/QvwLAnE5s7M
Druga izložba predstavlja presjek poslednje dve decenije nezavisne kulturne scene u Hrvatskoj i njenog vizuelnog identiteta od legendarnog Arkzina do današnjih oblikovanja građanskih akcija u Hrvatskoj.
„Uz ocrtavanje pojedinih istorijskih referenci prikazane su tendencije i promene na dizajnerskoj sceni koje su specifične za Hrvatsku, ali su i refleksija međunarodnih tendencija. Reč je o periodu kada dizajnerska disciplina doživljava ekspanziju kao društveni fenomen, ali i u Hrvatskoj prolazi kroz fazu strukovne konsolidacije“, naveli su autori izložbe.
Izložba je rezultat knjige „Dizajn i nezavisna kultura“, koju su takođe uredili Dea Vidović i Maroje Mrduljaš, a dizajnirali Dario Dević i Hrvoje Živčić.
Izložba se sastoji iz dva dela, prvi je teorijski gde su duži tekstovi Dee Vidović o nezavisnoj sceni u Hrvatskoj, dok Maroje Mrduljaš piše o istoriji dizajna u pomenutom periodu.
Drugi deo izložbe su intervjui sa osam izabranih autora, koji predstavljaju generacijski presek, od malo starijih dizajnera poput Dejana Kršića i Dejana Dragosavca Rute, do predstavnika nove dizajnerske scene poput Rafaele Dražić i Daria Devića.
„Zato dizajneri vole neovisnu kulturnu scenu, trude se biti u njoj, raditi projekte za manja kazališta, manje scene jer su tu najslobodniji. Na izložbi se vide neki fenomenalni radovi hrvatskog dizajna u poslednjih 20 godina koji ne bi nastali da nije bilo te slobode nezavisne scene. Rađeni su za male projekte, a ubjedljivo su neki od najboljih radova hrvatskog dizajna“, kaže Dević.
Jedno od vodećih imena hrvatskog dizajna osamdesetih, Dejan Kršić, smatra da je veza dizajna i nezavisne kulture simbiotička.
„Dejan Dragosavac Ruta i ja smo ponikli sa te nezavisne scene iz Arkzina i dešavanja oko Arkzina. Od početka smo imali ideju da je vizualna prezentacija sastavni dio toga što se radi. Ako imaš lijeve, radikalne, progresivne stavove smatrali smo da je glupo formatirati ih u stari, konvencionalni izraz, nego da treba i samim dizajnom pokazati da je to nešto novo i drugačije, izraz koji čitatelje aktivira u tom procesu komunikacije sa i kroz medij. Mislim da se to nastavilo i u novim generacijama. Sa jedne strane su same nezavisne inicijative shvatile da im vizualna prezentacija nešto znači, da je to nešto što u krajnjoj liniji ostaje kao dokument nakon tog samog trenutka pojavljivanja u vremenu i prostoru, nešto na što kasnije moguće reflektirati, i da je to vrijedan dio njihovog rada. Izgradila se vrsta svijesti o važnosti dizajna, s druge strane niz mladih dizajnera je tu pronašao svoju mogućnost afirmacije rada. Postoji dvostruka dinamika, niz autora koji je ponikao na nezavisnoj sceni, profilisao se kasnije u važna imena domaće scene“, kaže Kršić.
Konferencija “Grafički dizajner: autor ili univerzalni vojnik”, koja se ove godine organizuje pod motom “Akcija”, završava se u petak uveče u Kulturnom centru Beograda.
Samo nekoliko sati nakon postavljanja, izložba je osrnavljena – na njoj su iscrtani sprejem ocila, krstovi, neki panoi su pocepani, a jedan je čak odnet.
Mirko Ilić kaže da je to očigledan dokaz netrpeljivosti prema drugom i drugačijem.
"Mislim da to pokazuje totalnu netrpljivost prema bilo čemu što je drugačije, pomanjkanje kulture, a da ne govorim da očito nitko nije imao potrebu to zaštiti.. Osim toga, gospoda koja su to radila nisu znali ni pročitati, pa su pogrešne stvari uništavali. Nisu razumjeli osnovnu poruku, jer neki radovi koje su prekrižili su na arapskom i nemaju pojma o čemu govore. Pošto su vidjeli arapska slova mislili su da to nije pozitivno", rekao je Ilić za RSE.
Kako izložba izgleda danas možete pogledati u video prilogu.
http://www.youtube.com/embed/QvwLAnE5s7M
Druga izložba predstavlja presjek poslednje dve decenije nezavisne kulturne scene u Hrvatskoj i njenog vizuelnog identiteta od legendarnog Arkzina do današnjih oblikovanja građanskih akcija u Hrvatskoj.
„Uz ocrtavanje pojedinih istorijskih referenci prikazane su tendencije i promene na dizajnerskoj sceni koje su specifične za Hrvatsku, ali su i refleksija međunarodnih tendencija. Reč je o periodu kada dizajnerska disciplina doživljava ekspanziju kao društveni fenomen, ali i u Hrvatskoj prolazi kroz fazu strukovne konsolidacije“, naveli su autori izložbe.
Izložba je rezultat knjige „Dizajn i nezavisna kultura“, koju su takođe uredili Dea Vidović i Maroje Mrduljaš, a dizajnirali Dario Dević i Hrvoje Živčić.
Izložba se sastoji iz dva dela, prvi je teorijski gde su duži tekstovi Dee Vidović o nezavisnoj sceni u Hrvatskoj, dok Maroje Mrduljaš piše o istoriji dizajna u pomenutom periodu.
Drugi deo izložbe su intervjui sa osam izabranih autora, koji predstavljaju generacijski presek, od malo starijih dizajnera poput Dejana Kršića i Dejana Dragosavca Rute, do predstavnika nove dizajnerske scene poput Rafaele Dražić i Daria Devića.
Beograd: Izložba ¨Dizajn i nezavisna kultura u Hrvatskoj 1990.- 2010.¨
Dević za RSE kaže da dizajenri u nezavisnoj kulturi nalaze najviše slobode i gde se mogu najbolje izraziti.„Zato dizajneri vole neovisnu kulturnu scenu, trude se biti u njoj, raditi projekte za manja kazališta, manje scene jer su tu najslobodniji. Na izložbi se vide neki fenomenalni radovi hrvatskog dizajna u poslednjih 20 godina koji ne bi nastali da nije bilo te slobode nezavisne scene. Rađeni su za male projekte, a ubjedljivo su neki od najboljih radova hrvatskog dizajna“, kaže Dević.
Jedno od vodećih imena hrvatskog dizajna osamdesetih, Dejan Kršić, smatra da je veza dizajna i nezavisne kulture simbiotička.
„Dejan Dragosavac Ruta i ja smo ponikli sa te nezavisne scene iz Arkzina i dešavanja oko Arkzina. Od početka smo imali ideju da je vizualna prezentacija sastavni dio toga što se radi. Ako imaš lijeve, radikalne, progresivne stavove smatrali smo da je glupo formatirati ih u stari, konvencionalni izraz, nego da treba i samim dizajnom pokazati da je to nešto novo i drugačije, izraz koji čitatelje aktivira u tom procesu komunikacije sa i kroz medij. Mislim da se to nastavilo i u novim generacijama. Sa jedne strane su same nezavisne inicijative shvatile da im vizualna prezentacija nešto znači, da je to nešto što u krajnjoj liniji ostaje kao dokument nakon tog samog trenutka pojavljivanja u vremenu i prostoru, nešto na što kasnije moguće reflektirati, i da je to vrijedan dio njihovog rada. Izgradila se vrsta svijesti o važnosti dizajna, s druge strane niz mladih dizajnera je tu pronašao svoju mogućnost afirmacije rada. Postoji dvostruka dinamika, niz autora koji je ponikao na nezavisnoj sceni, profilisao se kasnije u važna imena domaće scene“, kaže Kršić.
Konferencija “Grafički dizajner: autor ili univerzalni vojnik”, koja se ove godine organizuje pod motom “Akcija”, završava se u petak uveče u Kulturnom centru Beograda.