Dan kad je Grbavica vraćena Sarajevu

Vaš browser nepodržava HTML5

Dan nakon 1.500 dana

Prije 20 godina, 19. marta 1996. godine, sarajevsko naselje Grbavica, jedno od najvećih naselja u glavnom gradu Bosne i Hercegovine je nakon četiri godine deblokirano.

Tokom skoro četvorogodišnje opsade Sarajeva, taj dio grada bio je pod kontrolom vojske bosanskih Srba koji su uz pomoć Jugoslovenske narodne armijie 1992. godine okupirali to naselje.

Povratkom na Grbavicu 19.03.1996. godine, građani su zatekli katastrofalno stanje. Četiri godine niko nije vozio smeće kojim je naselje bilo pretrpano, a Jevrejsko groblje bilo je u potpunosti uništeno. Voda nije mogla biti puštena jer su pri odlasku namjerno "počupane" instalacije u stanovima.

Veliki broj građana vratio se u svoje prijeratne domove nakon što su skoro četiri godine opsade bili primorani da ih napuste i rat provedu u nekim drugim djelovima Sarajeva. S druge strane, veliki broj garđana srpske nacionalnosti je na poziv tadašnje vlasti Republike Srpske napustio Grbavicu i svoje domove i odselio iz Sarajeva.

Grbavica je posljednje sarajevsko naselje koje je deblokirano nakon opsade. Deblokada grada počela je 29. februara 1996. godine. Deblokadom Grbavice završen je transfer vlasti u sarajevskim opštinama koje su prema Dejtonskom sporazumu pripale Federaciji BiH.

Tokom opsade Sarajeva na Grbavici su počinjeni neki od najstrašnijih zločina. Za neke od njih Sud Bosne i Hercegovine osudio je Veselina Vlahovića Batka, na 45 godina zatvora.

Monstrum sa Grbavice, kako zovu Vlahovića, ubio je i Gorana Čengića, poznatog rukometaša sarajevske Bosne, koji je pokušao spasiti komšiju dr. Husniju Ćerimagića, sarajevskog univerzitetskog profesora.

Tokom rata, stadion Grbavica ili popularno zvana “Dolina Ćupova” je postala prva borbena linija, a zapadna tribina, prenesena sa stadiona “6. april” sa Marijin Dvora prilikom same izgradnje stadiona, zapaljena je, dok je dio stadiona miniran.

Sa tribinom zajedno je izgorilo i nestalo 316 pehara, od čega su 42 pripadala fudbalerima, a razliku u broju osvojili su ostali klubovi iz Sportskog društva Željezničar, koje je tada brojalo 14 klubova.