Islamska revolucija u Iranu 1979.
Od 7. septembra 1978. godine Teheran je bio osakaćen štrajkovima i masovnim protestima protiv šaha. Taj dan je postao poznat kao Crni petak – demonstracije na kojima su ljudi optuživali šaha da je marioneta Sjedinjenih Država proširile su se po cjeloj zemlji. Nakon četiri dana nametnuta je vojna vlast.
Uprkos uspostavi vojne uprave hiljade prkosnih demonstranata nastavilo je da preplavljuje ulice Teherana i 9. oktobra, 1978. godine nastavili su se protesti protiv šaha Muhameda Reze Pahlavija.
Demonstranti su zapalili vatre na ulicama iranskog glavnog grada tokom antivladinih demonstracija 5. novembra 1978. Nešto kasnije, istog tog mjeseca, protesti su postali veoma opasni kada su se naoružani vojnici sukobili sa studentima na teheranskom univerzitetu.
Iranski studenti su na protestima u Teheranu 28. novembra 1978. uzvikivali “Smrt šahu!”. Šah Muhamed Reza Pahlavi vladao je Iranom od 1941. godine. Dok je modernizovao zemlju, nasilno je potiskivao političke slobode.
Demonstranti drže transparent s likom progranog islamskog vođe ajatolaha Homeinija dok se masa ljudi na ulicama u Teheranu povećava. Ove demonstracije od 10. decembra 1978. desile su se pored spomenika Šajah koji je izgrađen kako bi ovjekovječio vladavinu i moć monarha.
Mule zajedno s drugim ljudima na teheranskom bazaru, 16. decembra 1978. godine čitaju najnoviju poruku koju je iz egzila uputio islamski vođa ajatolah Homeini.
Prevrnuti kamion s logom Pepsi Cole gori u centru Teherana tokom nemira koji su paralizovali grad 27. decembra 1978.
Protesti na kojima su isticani transparenti s likom ajatolaha Homeinija postajali su sve masovniji (fotografija tokom masovnih protesta 1. januara 1979.) Homeini je proveo 14 godina u egzilu. Audio trake s govorima 76-godišnjeg Homeinija bile su prokrijumčarene u zemlju i još više razbuktavale nemire.
Demostranta s ulice podiže vojnik nakon što ga je palicom udario vojni oficir (lijevo) usred čarke u Teheranu 14. januara, 1979. godine.
Više od 100.000 ljudi okupilo se ispred teheranske Bazar džamije, 15. januara 1979. POred je stajala vojska dok su ih demonstranti obasipali cvijećem i poljupcima uz povike “Živio Homeini” i “Smrt šahu”.
Iranski šah, Muhamed Reza Pahlavi i njegova supruga, carica Farah hodaju po pisti na aerodromu Mehrabad u Teheranu da bi se ukrcli na avion 16. januara, 1979. godine. Šah je napustio Iran, kako je zvanično saopšteno, otišavši na odmor. Mnogi Iranci veselili su se uz povike “Šah je otišao!”. Čovjek koji je vladao zemljom 37 godina nikada se nije vratio iz egzila. Preminuo je 13 mjeseci kasnije.
Srušena statua šaha u Taheranu usred saobraćajnog kružnog toka, 18. januar, 1979.
Iranski vojni tenk i vojnici na putu koji vodi ka Teheranskom aerodromu. Vojska je spriječila avion iranske avio kompanije da poleti za Pariz i pokupi islamskog vođu ajatolaha Homeinija i vrati ga u zemlju.
Nekoliko dana nakon odlaska šaha, stotine ljudi, među kojima je bilo dosta stranaca, očajnički je željelo napustiti Iran. Ljudi su se nakrcali u djelu za odlaske aviona na teheranskom aerodromu Mehrabad 25. januara, 1979. nadajući se da će uhvatiti let iz zemlje.
Ozbiljni nemiri razbuktali su se 26. januara, 1979. usred političke nestabilnosti i vakuma u vođstvu Irana. U Teheranu, antivladini demonstranti saginju se kako bi izbjegli metke koje ispaljuju vojnici.
Ajatolah Homeini napušta svoju vilu u Neauphle-le-Chateau pored Pariza, 31. januara 1979. kako bi se ukrcao na avion za Teheran.
Ajatolah Homeini stiže u Teheran, 1. februara 1979. godine. Približno 120 novinara mu se pridružilo na letu iz Pariza. Iako je šah kojeg su podržavale Sjedinjene Države već napustio zemlju, Homeinijev povratak u zemlju je percipiran kao pravi početak Islamske revolucije.
Brojno obezbjeđenje oko Homeinija dok pokušava da napusti aerodrome i odveze se kroz Teheran u posjetu groblju Behešt-e Zehra.
Podržavaoci Homeinija na ulicama Teherana prate ga na putu ka groblju Behešt-e Zehra.
Homeinijev govor na groblju Behešt-e Zehra nakon povratka iz egzila.
Homeini sa sinom, Ahmadom, obraća se gomili 4. februara, 1979. godine.
Uz veliko obezbjeđenje Mehdi Bazargan drži govor na teheranskom univerzitetu, 9. februara, 1979. Bazargana je ajatolah Homeini izabrao da preuzme iransku vladu. Bazargan je proglasio da će uvesti Alaha u sve faze života u Iranu, preobraziti ekonomiju i održati slobodne izbore prije povlačenja s položaja kako bi ustupio mjesti islamskom režimu.
Ambulantna kola prolaze pored barikade od vreća s pjeskom kako bi pokupila ranjene ljude na ulicama nastradalim u nemirima od 10. februara, 1979. U pucnjavi između vojske, kadeta vazduhoplovstva i Homeinijevih pristalica nastradalo je na stotine ljudi a 60 ih je umrlo.
Naoružane pristalice ajatolaha stoje ispred ambasade Sjedinjenih Država u Teheranu 15. februara 1979. godine, dan prije nego što je kompleks bio opustošen. Ambasada je kratkotrajno pala u ruke ajatolahovih pristalica prije nego što je vraćena Sjedinjenim Državama. Drugi poklušaj da se okupira ambasada SAD-a desio se u novembru – talačka kriza trajala je 444 dana.
Žrtvu pucnjave na bolničkim nosilima iznose iz ambasade Sjedinjenih Država naoružani ljudi odani ajatolahu Homeiniju nekon što su opustošili kompleks.
Američki državljani nose lične stvari prolazeći pored naoružanog Homenijevog lojaliste koji čuva prostor za evakuaciju u Teheranu 17. februara, 1979. godine. Stotine Amerikanaca napustile su Iran nakon prvog pokušaja zauzimanja ambasade.
Naoružani muškarci, pristalice ajatolaha Homeinija, drže stražu na teheranskom aerodromu Mehrabad, 18. februara, 1979. godine. Stotine američkih državljana pokušale su da se ukrcaju na let za evakuaciju i tako napuste Iran.
Desetine hiljada Iranki okupilo se u Teheranu 16. marta 1979. godine kako bi dale podršku ajatolahu Homeiniju koji je pozvao žene da se pridržavaju islamskih zakona. Ovaj poziv uključivao je nošenje duge crne odore, odnosno čadora.
Katanac na kapiji ambasade Sjedinjenih Država u Teheranu 27. novembra 1979. dok studenti demonstriraju unutar kompleksa koji su zauzeli. Uzeli su 52 Amerikanca za taoce i zahtijevali da se šah vrati u Iran. Iranska talačka kriza trajala je 444 dana, sve do januara 1981.
Mule u mimohodu pored kuće ajatolaha Homeinija u Komu, 17. decembara, 1979. prolaze kako bi izrazile solidarnost s iranskim vođom. Homeini je postao vhovni vođa Irana istog tog mjeseca.