Među vladajućim poljskim konzervativcima sve je glasniji zahtev da Poljska traži reparacije za razaranja i zločine tokom Drugog svetskog rata ne samo od Nemačke već i od Rusije, zato što je na početku Drugog svetskog rata Crvena armija 17 dana nakon Hitlerove Nemačke takođe ušla u Poljsku i okupirala istočne oblasti u skladu sa tajnim aneksom pakta Ribentrop-Molotov.
"Poljska treba da zahteva ratnu odštetu od Rusije. Poljake su ubijali kako Nemci, tako i komunisti koji su odgovorni za more poljske krvi, za uništenje mnogih kulturnih dobara, za to što su pobili stotine hiljada Poljaka. Radi se o bilionima zlota, ali tačnu sumu moramo precizno da izračunamo", kazao je za SuperEkspres poslanik vladajuće stranke Pravo i pravda Stanjislav Pjenta.
Partijskog kolegu podržala je i potpredsednica Odbora za spoljnu politiku poljskog parlamenta Malgožata Goševska.
"Razaranja Poljske od Nemačke i Rusije su bila ogromna, stotine hiljada ljudi su nestale, njihovim porodicama su ostale psihičke traume. Uz to, Rusi su pokrali industriju, dela kulture. Moramo od njih da tražimo ratne reparacije", kazala je Goševska.
Ideju da Poljska sada, 64 godine nakon što ih se zvanično odrekla, zatraži od Nemačke ratne reparacije, uz obrazloženje da komunistička Poljska nije bila suverena zemlja, već satelit Sovjetskog Saveza, izvukao je na svetlo dana u julu lider vladajućih konzervativaca Jaroslav Kačinjski.
Poslanik Prava i pravde Arkadijuš Mularčik zvanično je zatražio od Biroa za analize donjeg doma parlamenta da izradi pravnu analizu da li Poljska može u svetlu međunarodnog prava da sada traži te reparacije i da podnese izveštaj da li je i kakve reparacije dobilo 11 zemalja koje su pod nemačkom fašističkom okupacijom pretrpele velike štete i razaranja.
Od Biroa je međutim Mularčik dobio odgovor da mu nije dovoljan rok od mesec dana do 11. avgusta jer je to pitanje pravno suviše komplikovano i neizvesno.
Poljska, odlukom velikih sila na kraju Drugog svetskog rata, nije dobila reparacije direktno od Nemačke, već je bilo dogovoreno da dobije 15 odsto od ratne odštete koju bi Sovjetskom Savezu isplatila Nemačka a 1953. godine se tadašnja komunistička poljska vlada tih reparacija odrekla a to da je pitanje reparacija definitivno okončano ponavljale su i sve ostalo poljske vlade, sve do sadašnje.
Sovjetskom Savezu Poljaci stavljaju na dušu najveći pojedinačni ratni zločin nad njima, Katinski masakr, kada je nakon upada u Poljsku, 17. septembra 1939. godine Crvena armija odvukla u zarobljeništvo desetine hiljada poljskih vojnika, oficira i predstavnika inteligencije a zatim streljala skoro 22.000 poljskih vojnih zarobljenika u proleće 1940. godine po naređenju vrhuške Kremlja u Katinskoj šumi kraj Smolenska i na još nekoliko mesta današnje Rusije, Belorusije i Ukrajine.
Poljski zvaničnici uz zahvalnost za 600.000 vojnika Crvene armije koji su položili život tokom operacija oslobađanja Poljske od nemačke okupacije ne zaboravljaju da dodaju da je to oslobođenje bilo samo uvod u novo gušenje demokratije, slobode i nezavisnosti Poljske, koja je umesto da povrati puni suverenitet kao i ostale zemlje Srednje Evrope pretvorena u puki sovjetski satelit.