Samo za tri dana u Srbiji je predato nekoliko stotina zahteva za dobijanje mađarskog državljanstva, a procenjuje se da će ga tražiti svaki treći vojvođanski Mađar, odnosno oko 80 hiljada građana Srbije.
Za njih ova odluka Budimpešte ima pre svega emotivnu dimenziju, ali i pragmatičnu. Mađarska je od Nove godine omogućila Mađarima koji žive van matice dobijanje državljanstva.
U mađarskom konzulatu u Subotici zahtev za dobijanje državljanstva prva je predala porodica Kozma iz Čantavira.
“Mislim da je to dobro i pametno urađeno”, kaže nam Čaba Kozma, “jer mađarska okuplja sve Mađare. Treba da prođe izvesno vreme pa da im bude nešto lakše ili šta ja znam da dobiju neku pomoć”.
Za Ištvana Kiša iz Subotice dvojno državljanstvo ima emotivnu dimenziju.
“Verujem da je to više emotivni gest. Veći praktični značaj nema osim možda za slobodno putovanje po Evropskoj uniji”, misli Kiš.
Za dobijanje mađarskog državljanstva više nije potrebno isključivo prebivalište u ovoj zemlji već da podnosilac zahteva ima mađarsko poreklo, odnosno među precima mađarskog državljanina i da zna mađarski jezik. Interesovanje je već veliko, kaže nam konzul u ambasadi Mađarske u Beogradu Ana Slanjinka (Anna Szlanyinka).
“Očekujemo puno zahteva, naravno u Vojvodini ima puno Mađara tako da najviše zahteva stiže u naš konzulat u Subotici, ali i kod nas u konzulatu u Beogradu ima već više stotina zahteva. Svakog dana nam dolaze čitave porodice”, kaže Slanjinkova.
Prve zakletve za prihvatanje mađarskog državljanstva mogle bi da budu polagane krajem marta, a potpis na dokument stavlja lično predsednik Mađarske.
“Podnosioci zahteva će dobiti dokument o državljanstvu. To može potrajati tri meseca, možda i pet-šest, zavisi da li su ispunili sve uslove. Ako je sve u redu za tri-četiri meseca mogu da daju svečanu zakletvu odnosno izjavu o državljanstvu. Tim procesom oni postaju mađarski državljani”, objašnjava nam Slanjinkova.
Simbolički i pragmatički značaj
U susednim državama živi oko tri miliona Mađara, a u Budimpešti očekuju da će jedna trećina zatražiti i državljanstvo matične zemlje. Prema podacima Ministarstva inostranih poslova Mađarske, najveće interesovanje za dobijanje državljanstva do sada su pokazali pripadnici mađarske manjine u Rumuniji i Srbiji, odnosno u pokrajinama Transilvanija i Vojvodina.
Premijeri Srbije i Mađarske, Mirko Cvetković i Viktor Orban, prilikom nedavnog susreta u Beogradu, 26. novembar 2010.
Alpar Lošonc, vojvođanski filozof i direktor nevladine organizacije Centar za multikulturalnost na naše pitanje da li će tražiti mađarsko državljanstvo kaže da hoće.
“Hoću naravno bezrezervno. Mogu da kažem da sam pretrpeo mnoge gubitke zbog toga što ranije nisam imao mađarsko državljanstvo”, kaže Lošonc. Za njega dvojno držvljanstvo ima simbolički i pragmatički značaj.
“Simbolički aspekt je u tome da Mađari na neki način ovako osnažuju mogućnosti integracije koje su naravno i te kako oslabljene posle Prvog svetskog rata. Što se tiče pragmatičkog momenta činjenica je da državljanstvo omogućava lakše i fleksibilnije obavljanje određenih poslova naročito vezanih za ekonomiju. Sve dok nemate državljanstvo imate određene hendikepe u svakoj zemlji”, kaže Lošonc.
A na to kako će ova odluka uticati na odnose Srbije i Mađarske, profesor Lošonc kaže da postoje mnogobrojni razlozi koji govore da se ti odnosi neće pogoršati i podseća da je Beograd bio blagonaklon prema ovoj mogućnosti čak i kada mađarske vlasti pre nekoliko godina nisu pokazivale skolonost ka ovakvom rešenju.
“Mislim, s obzirom na ovu činjenicu, da je čak i Srbija zainteresovana da u ovom regionu postoji jedan raširen sistem dvojnih ili čak višestrukih državljanstava, da neće doći do pogoršanja odnosa. Ukoliko je ovaj režim dobro podešen mislim da je jedan od načina rešavanja nekih gorućih etničkih pitanja koja naravno postoje još od Prvog svetskog rata”, zaključuje Lošonc.
Za razliku od sunarodnika u regionu Mađari iz Slovačke su u fazi iščekivanja, jer je u toj zemlji i dalje na snazi zakon koji onemogućava građanima sa dvojnim državljanstvom rad u pojedinim osetljivim državnim službama.
Za njih ova odluka Budimpešte ima pre svega emotivnu dimenziju, ali i pragmatičnu. Mađarska je od Nove godine omogućila Mađarima koji žive van matice dobijanje državljanstva.
U mađarskom konzulatu u Subotici zahtev za dobijanje državljanstva prva je predala porodica Kozma iz Čantavira.
“Mislim da je to dobro i pametno urađeno”, kaže nam Čaba Kozma, “jer mađarska okuplja sve Mađare. Treba da prođe izvesno vreme pa da im bude nešto lakše ili šta ja znam da dobiju neku pomoć”.
Podnosilac zahteva: Verujem da je to više emotivni gest. Veći praktični značaj nema osim možda za slobodno putovanje po Evropskoj uniji.
“Verujem da je to više emotivni gest. Veći praktični značaj nema osim možda za slobodno putovanje po Evropskoj uniji”, misli Kiš.
Za dobijanje mađarskog državljanstva više nije potrebno isključivo prebivalište u ovoj zemlji već da podnosilac zahteva ima mađarsko poreklo, odnosno među precima mađarskog državljanina i da zna mađarski jezik. Interesovanje je već veliko, kaže nam konzul u ambasadi Mađarske u Beogradu Ana Slanjinka (Anna Szlanyinka).
“Očekujemo puno zahteva, naravno u Vojvodini ima puno Mađara tako da najviše zahteva stiže u naš konzulat u Subotici, ali i kod nas u konzulatu u Beogradu ima već više stotina zahteva. Svakog dana nam dolaze čitave porodice”, kaže Slanjinkova.
Prve zakletve za prihvatanje mađarskog državljanstva mogle bi da budu polagane krajem marta, a potpis na dokument stavlja lično predsednik Mađarske.
“Podnosioci zahteva će dobiti dokument o državljanstvu. To može potrajati tri meseca, možda i pet-šest, zavisi da li su ispunili sve uslove. Ako je sve u redu za tri-četiri meseca mogu da daju svečanu zakletvu odnosno izjavu o državljanstvu. Tim procesom oni postaju mađarski državljani”, objašnjava nam Slanjinkova.
Simbolički i pragmatički značaj
U susednim državama živi oko tri miliona Mađara, a u Budimpešti očekuju da će jedna trećina zatražiti i državljanstvo matične zemlje. Prema podacima Ministarstva inostranih poslova Mađarske, najveće interesovanje za dobijanje državljanstva do sada su pokazali pripadnici mađarske manjine u Rumuniji i Srbiji, odnosno u pokrajinama Transilvanija i Vojvodina.
Alpar Lošonc, vojvođanski filozof i direktor nevladine organizacije Centar za multikulturalnost na naše pitanje da li će tražiti mađarsko državljanstvo kaže da hoće.
“Hoću naravno bezrezervno. Mogu da kažem da sam pretrpeo mnoge gubitke zbog toga što ranije nisam imao mađarsko državljanstvo”, kaže Lošonc. Za njega dvojno držvljanstvo ima simbolički i pragmatički značaj.
“Simbolički aspekt je u tome da Mađari na neki način ovako osnažuju mogućnosti integracije koje su naravno i te kako oslabljene posle Prvog svetskog rata. Što se tiče pragmatičkog momenta činjenica je da državljanstvo omogućava lakše i fleksibilnije obavljanje određenih poslova naročito vezanih za ekonomiju. Sve dok nemate državljanstvo imate određene hendikepe u svakoj zemlji”, kaže Lošonc.
A na to kako će ova odluka uticati na odnose Srbije i Mađarske, profesor Lošonc kaže da postoje mnogobrojni razlozi koji govore da se ti odnosi neće pogoršati i podseća da je Beograd bio blagonaklon prema ovoj mogućnosti čak i kada mađarske vlasti pre nekoliko godina nisu pokazivale skolonost ka ovakvom rešenju.
“Mislim, s obzirom na ovu činjenicu, da je čak i Srbija zainteresovana da u ovom regionu postoji jedan raširen sistem dvojnih ili čak višestrukih državljanstava, da neće doći do pogoršanja odnosa. Ukoliko je ovaj režim dobro podešen mislim da je jedan od načina rešavanja nekih gorućih etničkih pitanja koja naravno postoje još od Prvog svetskog rata”, zaključuje Lošonc.
Za razliku od sunarodnika u regionu Mađari iz Slovačke su u fazi iščekivanja, jer je u toj zemlji i dalje na snazi zakon koji onemogućava građanima sa dvojnim državljanstvom rad u pojedinim osetljivim državnim službama.
