Svjetski mediji bavili su se pitanjem šta izbor proreformskog i proevropskog Emmanuela Macrona za predsjednika Francuske znači za budućnost Evropske unije, što je bila tema na 'Zašto?'.
- New York Times: Macron i obnova Evrope
Nije važno samo to što će Macron biti najmlađi predsjednik Francuske u istoriji sa 39 godina ili to što je pobjedom nad Marine Le Pen porazio ksenofobne snage koje je iskoristio američki predsjednik Donald Trump, piše Roger Cohen, jedan od glavnih komentatora njujorškog dnevnika, u osvrtu na rezultate francuskih izbora:
‘Stvar je u tome da je pobijedio sa hrabrim stavom o često kritikovanoj Evropskoj uniji, i tako potvrdio evropsku ideju i mjesto Evrope u svijetu koji treba njenu snagu i vrijednosti.’
Nakon Brexita i Trumpovog izbora, spriječen je pokušaj Le Penove, koju je podržao ruski predsjednik Vladimir Putin, da Francusku povuče ka nacionalističkoj i rasističkoj Evropi.
Federalizacije Evrope je temelj postratne stabilnosti i prosperiteta i nudi najbolju šansu za mlade Evropljane pa će stoga najveći izazov za Macrona će biti da ubijedi Francuze da i oni -- kao i Nijemci i Holanđani i Šveđani i Danci -- mogu kroz reforme sačuvati suštinu socijalne države i istovremeno tržište rada učiniti fleksibilnijim, zaključuje Cohen:
‘Ako se Francuska opet uspije uzdići, i Evropa će sa njom.’
Pročitajte i ovo: Macronov plan za Evropu
- Financial Times: Macron Evropi nudi nadu Evropi -- ali i eurozoni
Ovo je istinski najbolji dan za eurozonu od početka finansijske krize 2009. godine jer su francuski glasači birali između ostanka u eurozoni ili izlasku iz nje, smatra Wolfgang Munchau u komentaru u londonskom finansijskom dnevniku:
‘Ovo nisu bili izbori o budućnosti demokratije. Ovi su bili izbori o budućnosti Francuske u Evropi i o budućnosti same Evrope.’
Nema garancija da će Macron uspjeti ali svaki uspješan scenario za oporavak eurzone počinje sa izborom lidera u velikoj evropskoj zemlji koji ima mandat za reforme.
Macronu odgovara to što ne morati pokrenuti evropske inicijative prije završetka njemačkih i italijanskih izbora početkom 2018. pa će u međuvremenu moći potvrditi domaći reformski kredibilitet, smatra Mubnchau.
Također, pogrešno se smatra da francuska ekonomska produktivnost, za razliku od italijanske, puno kaska za njemačkom ali je zato u nepovoljnom položaju kad se radi o visini javnog duga u odnosu na bruto domaći proizvod -- 100 posto naspram njemačkih 60 posto.
Njemačka je sretna sa izborom Macrona ali niko u Berlinu ne želi razgovarati o njegovoj ideji o zajedničkom budžetu i ministru finansija za eurozonu, što su njemački zvaničnici već odbacili, pa tek treba viditi da li će jedna strana morati povući ili će obje morati pristati na kompromis, zaključuje Munchau.
‘Izbor gospodina Macrona je nemjerljivo važan prvi korak ka promjenama u Francuskoj i eurozoni. Ali za sada, on nije ništa više od toga.’
