Prijatelji, kolege i javne ličnosti odali su u utorak počast nedavno preminuloj čuvenoj glumici Mariji Crnobori, komemorativnim skupom u Jugoslovenskom dramskom pozorištu.
O velikoj tragetkinji i članici JDP-a od njegovog osnivanja govorila je direktorka tog teatra Tamara Vučković podsetivši da je Crnobori jedna od onih ljudi koji su gradili profil tog pozorišta.
"Igrala je velike uloge iz najznačajnijih dela, sa velikim rediteljima. Kada se povukla sa scene 1983. godine stalno je dolazila u pozorište i pratila njegov rad", podsetila je ona na skupu koji je održan na sceni "Ljuba Tadić" JDP-a.
Tamara Vučković je dodala da kada se izgovori ime Marije Crnobori "pomislimo na vreme kojeg više nema, na vrednosti kojih ima sve manje i na ono vreme kada se za pozorište živelo do kraja".
Pozorište je mera kulture svakog društva, podsetio je glumac Vojislav Brajović na reči Marije Crnobori.
"Otišla je carica i čuvarica, čuvarkuća ovog pozorišta. Otišla je učeći nas kako se brani dostojanstvo ove profesije. Bez dostojanstva nema ličnosti, bez ličnosti nema izgrađenog glumca, a bez glumca nema glumačke umetnosti", rekao je Brajović, glumac i predsednik Udruženja dramskih umetnika Srbije (UDUS), dodavši da će ispred UDUS-a podržati ideju da se plato ispred JDP-a nazove po Mariji Crnobori.
Skupu su prisustvovali brojni prijatelji i kolege te glumice, među kojima su bili Branislav Lečić, Predrag Ejdus, Seka Sablić, Vlastimir Đuza Stojiljković, predsednik političkog saveta Demokratske stranke Dragoljub Mićunović i drugi.
O radu, delu Marije Crnobori i odlomke iz njenog dnevnika govorili su umetnički direktor JDP-a Gorčin Stojanović, predsednik opštine Medulin Goran Bujić, dožupnica Istre Đuzepina Rajko, glumci Branka Veselinović, Branko Cvejić, Branka Petrić i reditelj Predrag Bajčetić.
Velika tragetkinja svog doba i članica JDP-a od njegovog osnivanja Crnobori preminula je 21. oktobra u 97. godini u svom stanu u Beogradu.
Rođena je u Istri, u mestu Banjole, 1. oktobra 1918. Glumačku akademiju je završila u Zagrebu, glumila je u HNK u Zagrebu i u Rijeci. U Beograd je prešla 1947. godine, na poziv Bojana Stupice, donoseći talenat, profesionalizam i posvećenost radu na izgradnji novog teatra - Jugoslovenskog dramskog pozorišta.
Igrala je u prvoj predstavi JDP-a, 3. aprila te godine, kao Francka u Cankarevom "Kralju Betajnove" i do kraja karijere ostala verna tom pozorištu u kojem je bila Sofoklova Antigona, Rasinova Fedra, Šekspirova Ledi Magbet i Regana u "Kralju Liru", Geteova Ifigenija...
U tom pozorištu i kao gostujući glumac na dubrovačkom i splitskom letnjem festivalu igrala je, između ostalog, ulogu prve Ofelije na Lovrjencu u Dubrovniku.
Sa Markom Fotezom je učestvovala i u etabliranju Dubrovačkih ljetnjih igara (Ofelija u "Hamletu" 1952. i Gertruda 1956, Titanija u "Snu letnje noći", Ida u "Dubrovačkoj trilogiji" i druge uloge).
Nagrađivana je i odlikovana najvećim priznanjima za posebna ostvarenja i životno delo kao što su Sterijina nagrada (1968), Oktobarska nagrada grada Beograda (1960), Sedmojulska nagrada za životno delo (1974), Dobričin prsten (1992).
Poslednji put se u javnosti pojavila na beogradskoj promociji svoje knjige "Životić", u kojoj je predočen set zanimljivih priča i svedočanstava iz sveta pozorišne umetnosti i glume, u obliku odabranih eseja koje je pisala od 1952. do 2004. godine. Objavila je i knjigu "Svijet glume".
