Povodom 26 godina od početka bombardovanja Savezne Republike (SR) Jugoslavije predsjednik Skupštine Crne Gore Andrija Mandić i ministar odbrane Dragan Krapović, odvojeno su položili vijence u danilovgradskoj i podgoričkoj kasarni.
Intervencija NATO na SR Jugoslaviju, koju su tada činile Srbija i Crna Gora, počela je nakon neuspješnih pregovora o rješenju krize na Kosovu, vođenih u Rambujeu i Parizu u februaru i martu 1999. godine.
"Danas se sjećamo svih junaka koji su branili SRJ i naša je dužnost da na njihovim primjerima obučava se i Vojska Crne Gore, jer ako bi ova zemlja bila ugrožena, svi smo dužni da je branimo", izjavio je Mandić.
Ministar odbrane Dragan Krapović je izrazio pijetet prema nevino nastradalim žrtvama.
Dodao je da je u međuvremenu Crna Gora postala dio NATO-a u težnji da kroz kolektivnu odbranu obezbijedi sebi i budućim generacijama mir, stabilnost i bezbijednost, navodi se u saopštenju Ministarstva odbrane 24.marta.
Predsjednik Crne Gore Jakov Milatović je naveo da "izgubljeni životi i ratna razaranja opominju da politika mira, međusobnog uvažavanja i saradnje jedini garant stabilnosti i prosperiteta države i regiona".
Godišnjica početka NATO intervencije obilježena je dan ranije i u Tivtu.
Ruska i ambasada Srbije u Tivtu obilježili godišnjicu
Tivatski zvaničnici, predstavnici ruske i srbijanske ambasade, te Srpske pravoslavne crkve (SPC) su na gradskom groblju položili vijence na grobnice Marka Avramovića i Dragana Bjelanovića iz Tivta.
Oni su stradali na Kosovu.
Avramović je kao pripadnik 63. padobranske brigade poginuo 1999. u borbenim dejstvima na Kosovu, gdje je godinu prije poginuo i Bjelanović kao pripadnik Ministarstva unutrašnjih poslova (MUP) Srbije.
Osim predsjednika Opštine i lokalnog parlamenta u Tivtu, Željka Komnenovića i Miljana Markovića, obilježavanju su prisustvovali ambasador Rusije u Crnoj Gori Vladislav Maslenikov i generalni konzul Srbije u Crnoj Gori Mićo Rogović.
Akcija NATO snaga je preduzeta sa ciljem sprečavanja egzodusa albanskog stanovništva na Kosovu, usljed terora srpskih vojnih i policijskih snaga.
Za to je kasnije pred sudom u Hagu suđeno većini pripadnika tadašnjeg državnog vrha, uključujući i Slobodana Miloševića, kao predsjedniku države.
U kampanji vazdušnih udara učestvovale su snage 19 država, a akcije iz vazduha koje su trajale 78 dana su izvedene bez odobrenja Savjeta bezbjednosti UN.
Vazdušni napadi okončani su potpisivanjem Kumanovskog sporazuma 9. juna 1999. godine.
Potom su se srbijanska vojska i policija povukli sa Kosova, gdje je uspostavljen civilna misija Ujedinjenih nacija (UNMIK).
Broj žrtava
Više od četvrt vijeka nakon NATO intervencije, i dalje nema zvaničnih podataka o broju poginulih.
Jedine relevantne podatke je objavila nevladina organizacija Fond za humanitarno pravo iz Srbije i sa Kosova 2014. godine.
U tom poimeničnom popisu žrtava se navodi da su poginule 754 osobe, među kojima su 454 civila i 300 pripadnika oružanih snaga.
Fond navodi da je među civilima 219 Albanaca, 207 civila srpske i crnogorske nacionalnosti, 14 Roma i 14 drugih nacionalnosti.
U Crnoj Gori stradalo devet osoba, od čega sedam civila.
Među pripadnicima vojske i policije stradali su Saša Stajić koji je poginuo u Danilovgradu i Miroslav Božović u Podgorici.
