Berlinski filmski festival - Berlinale - počinje danas i traje do 17. februara. U glavnom programu je 17 filmova, a od poznatijih autora tu su Fatih Akin, Zhang Yimou (Džang Jimou), (Agnieszka Holland) Agnješka Holand, Francois Ozon (Fransoa) i Emin Alper.
Festival otvara film Dankinje Lone Scherfig (Šerfig) "Ljubaznost stranaca". Ona je 2001. u Berlinu dobila Srebrnog medvjeda.
Predsjednik glavnog žirija je poznata francuska glumica Juliette Binoche (Žilijet Binoš).
Njemački mediji navode da su velika očekivanja usmjerena ka ostvarenjima koja se bave biografijama poznatih, poput pisca Bertolta Brechta (Breht).
Zanimljivi su i dokumentarni filmovi o fotografu Peteru Lindbergh (Lindberg), glumcu Mariju Adorfu (Mario), te njemačkoj rock grupi "Die Toten Hosen".
U propratnom programu Forum bit će prikazano 39 filmova. Riječ je većinom o politički i društveno angažovanim filmovima, po čemu je Berlinski festival i poznat.
U programu Panorama najavljeno je 45 filmova iz 38 zemalja, a karakteriše ga veliki broj ostvarenja o ženama. Uglavnom je riječ o portretima umjetnika.
U programu Retrospektiva bit će mnogo igranih i dokumentarnih filmova koji su stvarani u vrijeme dvije Njemačke - istočne i zapadne.
Sa prostora Zapadnog Balkana u glavnom programu je samo ostvarenje "Bog postoji - zove se Petrunija" režiserke Teone Strugar Mitevske, a rađen je kao koprodukcija Makedonije, Belgije, Slovenije, Hrvatske i Francuske.
U drugim nezvaničnim selekcijama su dokumentarac iz Bosne i Hercegovine autora Igora Drljače "Kameni govornici", te film Jasmile Žbanić "Crvene gumene čizme".
Tu je i ostvarenje "Šavovi" Miroslava Terzića, koprodukcija Srbije, Slovenije, Hrvatske i BiH, koji se bavi temom nestanka djece iz srpskih porodilišta i sumnjama da su prodata na usvajanje.
Ove godine, počasnog Zlatnog medvjeda dobila je britanska filmska i pozorišna glumica Charlotte Rampling (Šarlot Rempling).
Njemački i svjetski mediji prenose da je ovo posljednja filmska smotra Dietera Kosslicka (Diter Koslik) na mjestu direktora Festivala.
Filmski kritičari smatraju da je Kosslick popularisao njemački film, a kritičari ga napadaju da je odgovoran za slabiji kvalitet filmskih ostvarenja na posljednjim festivalima u odnosu na najveće konkurente - Kanski festival i Venecijansko bijenale.
