Aušvic, najveći nacistički logor, jedan je ključnih simbola koji govori o strahotama holokausta. 2015. godine obeleženo je sedamdeset godina od kada su se jedinice Crvene armije približavale logoru, a 60.000 zatvorenika prisiljeno je da krene na „marš smrti“. Četvrtina njih je umrla tokom puta.
Kada su sovjetske trupe oslobodile logor 27. januara 1945. godine, u njemu su zatekli samo one za koje su Nemci procenili da su previše slabi za putovanje. Pokušaji Nemaca da unište zgrade, gasne komore i peći u logoru, osujećeni su brzim napredovanjem sovjetskih snaga. Tako su danas veliki delovi Aušvica ostali odlično očuvani – svedočeći o mestu zločina gde je ubijeno više od milion ljudi.
Glavni ulaz. Fotografija na desnoj strani nastala je u januaru 1945. Godine. Danas je taj prizor gotovo identičan, osim krana na levoj strani koji služi za pripreme obeležavanja sedamdesete godišnjice oslobađanja logora.
Na desnoj strani fotografije jedna Jevrejka sa detetom stoji na putu prema gasnoj komori. Iza njih se vide drvene barake Birkenaua koje se podignute da bi se povećali smeštajni kapaciteti samog Aušvica. Ovi objekti demontirani su nakon rata, ali su ostali njihovi ozidani dimnjaci.
Glavna kapija ispred dela Aušvic I iznad koga je stajao zloglasni natpis “Arbeit macht frei” (“Rad oslobađa”). Danas je taj prizor potpuno nepromenjen u odnosu na ono što je zabeleženo na fotografiji odmah nakon rata.
Turisti snimljeni u januaru 2015. godine kako prolaze pored bloka koji je označen brojem 15. Tokom rata, nacisti su na tom mestu postavili božićnu jelku.
Krematorijum I, jedan o četiri koji su koršćeni za spaljivanje tela zatvorenika. Krematorijume II i III nacisti su uništili pre dolaska Crvene armije, dok su četvrti krematorijum srušili sami zatvorenici za vreme pobune 1944. godine.
U dvorištu Bloka 11 nalazi se “zid smrti” gde su streljeni zatvorenici, koji je rekonstruisan nakon rata. Na desnoj fotografiji snimljeno je dvorište pre rekonstrukcije. Blok 11 bio je glavno mesto za mučenje zatvorenika.